ΔΙΧΩΣ ΘΕΡΟΣ / Βαρβάρα Χριστιά

 

Σκυφτά κι αγόγγυστα
η προλετάρισσα η Παναγιά
πιστή εργάτρια
σε χρεωμένες πανσελήνους,
μ’ ένα λερό μαντήλι στο λαιμό
—σφιχτά δεμένη η περιδέραια θηλιά της—
μεσ’ σε λιοπύρια με τα χέρια της γυμνά
ανάβει τ’ άσπρα καντηλέρια της αγάπης.

Σε στοιχειωμένους ουρανούς επιχειρεί
γδέρνει σκουριές από ναυάγια αστέρια.
Ξεχνά να γείρει για να κοιμηθεί.

Θρηνεί τους Αύγουστους
που φεύγουν δίχως θέρος.