ΠΑΝΤ’ ΕΠΟΠΤΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ / Σταυραετός / Β.Α

 

                                                                                                                                  Τραγωδία γαρ πενθική των επιόντων η έκβασις.

                                     Επιστολή Κων/νου Βασιλέως προς Λέοντα Πάπα Ρώμης.                                                                                                                 

                                                                                                                                                                                                                 

 
Άνθρωπε του εικοστού πρώτου αιώνα
βλέπω την αγανάκτησή σου
τη δύναμη βλέπω της ψυχής για << δικαίωση >>.
Ποιους νόμους τήρησες
με ποιους νόμους ελπίζεις να δικαιωθείς;
Εσύ δεν είσαι
που κατάργησες  του θεού τις εντολές
με αποτέλεσμα  το κράτος σου να αφανιστεί;
Εσύ δεν είσαι που έκανες
την ανομία στη σάρκα και στο πνεύμα τρόπο ζωής
γι’ αυτό και σήμερα 
βασίλισσά σου δεν είναι η αρρώστια;
Εσύ δεν είσαι
που κήρυξες την ελευθερία σου
πάνω στη φωτιά των μηχανών και φονικών πυραύλων;
Εσύ δεν είσαι που έκανες αφύσικο το φυσικό
μια ματαιοδοξία δίχως όρια στο τέλος να απολαύσεις;
Εσύ δεν είσαι
που ανακήρυξες το εφήμερο αιώνιο
και την ελευθερία του αυτεξούσιου έκλεισες
σε ηλεκτρονικούς εκφυλισμούς και μαύρα τεκτονήματα
με μια γλοιώδη υποταγή
υπογράφοντας συμφεροντολογικά προσκυνοχάρτια;
Κοίτα τριγύρω σου ο ήλιος την ίδια πορεία ακολουθεί
τα ζώα απ’ τη δημιουργία δεν έχουν αλλάξει
την άνοιξη τα δέντρα ανθοφορούν
όσο κι αν έχεις προσπαθήσει
για να τα καταστρέψεις με την απληστία όλα αυτά.
Μόνο εσύ από την πρώτη ημέρα της Δημιουργίας
είσαι ο θεομάχος που ζητάει  << δικαίωση >>
του Δημιουργού του ζητάει την τιμωρία.
Κι αν ήσουν Πάπας Πατριάρχης Πρόεδρος
ή ένας τιτλούχος ανικανοποίητου  εγώ θα καταλάβαινα
τον εαυτό σου θεό θα είχες κάνει φτάνει κι εκεί τ’ ανθρώπινο
μα τώρα είσαι μια μάζα υλική
που στον υγρό και σκοτεινό θα αναλυθεί τον τάφο.
Το πνεύμα από καιρό στο ακαταλόγιστο έχεις θυσιάσει
κι όμως ακόμα το παλεύεις
ζητώντας και καθυστερούμενο μίσους επίδομα
και μια καλύτερη και πιο ποιοτική με επιστήμη τιμωρία
για τον λανθάνοντα στη σκέψη σου  Δημιουργό
που κάθε μέρα τη θέση του προσπαθείς να πάρεις
πριν απ’ το τέλος
που εσύ το έχεις με τέχνη και ιδιαίτερη φροντίδα ετοιμάσει
τον εαυτό σου ορίζοντας ως τον απόλυτο κριτή
και ως θεό που σβήνει
στην κορυφαία της πραγμάτωσης  στιγμή  του.
 
                                                                               Β.Α.