ΚΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΠΕ / Αλέξης Καλοκαιρινός

 

[Β. III]

Ξέσπασε το θυμό σου πάνω μου πατέρα
κι άφησε να ξεσπάσει του θανάτου
πάνω μου η οργή

Άφησέ με
παλάμες ν’ αποκτήσω για καρφιά
συκώτι για μαχαίρι
και χείλια για το ξίδι του

Άσε με στα μέτρα να έρθω του θανάτου
και να θαφτώ στα μέτρα ενός ανθρώπινου τάφου

Κι όταν τελειώσει ο θάνατος επάνω μου
πάνω του θα γυρίσω
με χίλια στόματα
με χίλια δόντια το καθένα και
με χίλια κεντριά το ξεσκισμένο του κορμί
με θεϊκή ουσία θα ποτίσω

Θα γονατίσει μπρος μου και θα πέσει
από ασφυξία σφαδάζοντας
στο μεταθανάτιο πεδίο που όρισες

Και του θανάτου τ’ άψυχο κορμί στο άρμα μου θα δέσω
ως Μεταθάνατος
ο γιος σου νικητής
και θα το σέρνω κυκλικά στο Γαλαξία
μέσα στη σκόνη τ’ ουρανού

μπροστά στην τειχισμένη πόλη
όπου θα μπεις όταν θελήσεις
με το μηχανικό σου το άλογο το ξύλινο
και μέσα απ’ την κοιλιά του
θα βγουν οι ένοπλοι κριτές
και θα δικάσουν