[ Ανοίγει και κλείνει...] Μίνα Πατρινού

 Ανοίγει και κλείνει,

ανοίγει και κλείνει,

δεν μπαίνω μέσα,

ακούω τις φωνές,

οι τρούλοι απ' τις εκκλησιές

φέγγουν το θάνατο απόψε,

δοκίμασε να με ξυπνήσει απ' την άγνοια

ένας σκούρος ζοφερός ουρανός,

μα εγώ κρεμάστηκα απ' τα γένια του

επίγεια, εριστική και άρρητη

και σα να γέλαγα στον ύπνο μου

του φύσηξα ήχους ικεσίας,

να λιώσουν μέσα του

και τις ώρες, σκελετωμένες και κρινοδιάφανες,

να σπλαχνιστούν ν' ανάψουν.

Εσωτερικά βομβίζουν οι θεοί.

Σ' αυτόν τον χώρο

το στήθος μου μένει ζεστό.

Ανοίγω και κλείνω,

ανοίγω και κλείνω,

δεν μπαίνει μέσα,

άνθη δονούνται αβρά

κι εγώ, με λίγη σκοτεινιά

μονάκριβο το πνεύμα του

ορίζω ακόμη.