ΕΙΠΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ / Καλοκαιρινός Αλέξης

 

Β. ΙΙΙ

Φως που ήσουν φως πριν απ’ το φως
και πέρασες στο χρόνο και διχάστηκες
σε φως και σε σκοτάδι

κι είσαι μισό εκείνου που δεν ήσουν
κι αυτό δε βλέπω
γιατί τα μάτια μου σκέπασαν δυο μεμβράνες
κι όπου τα στρέψω είν’ έγκλειστα ανοιχτά

Έρχομαι νύχτα και σε βλέπω
και να σε πω μπορώ
και να σε κελαηδήσω

νυχτοχελίδονο
Μ’ ακούς;
Είσαι τυφλό
δε βλέπεις

Πάρε τα μάτια μου και φύτεψε μου μάτια
Φύτεψε μάτια μέσα μου και να ‘ν’ δικά μου μάτια
Φύτεψε μάτια μέσα σου και να ‘ν’ μάτια δικά μου
Φύτεψε μάτια μέσα μου και να ‘ν’ δικά σου μάτια
Να ιδωθείς ολόκληρο κι ο χρόνος να τσακίσει

Κι από το τσάκισμα του χρόνου να περάσω
και να μην είμαι
όντας και μη
παύοντας
να είμαι
και να μην είσαι πια
και πάντα
να μην είσαι