ΣΤΗ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ / Τιτάκη Αθηνά

 

Έχω κενό δωμάτιο, θα σας φιλοξενήσω.
Όπως παλιά τους ταξιδιώτες, μόνο και μόνο για τις περιγραφές, τις
ιστορίες, τη διαφορά στην οπτική, τις πιθανότητες της αλήθειας.
Όπως παλιά, με ζωηρή φωτιά, τάβλες του τραπεζιού να ακουμπάτε
το σιδερένιο σας κύπελλο ή τη γροθιά σας σταθερή, κι εγώ τα
μοσχοκάρυδα, το ρόφημα και μια υποψία πως θα ’χω εκρηκτικότερη
φαντασία απ’ το ηφαίστειο του Μονσεράτ κατά τη διερεύνηση
της περιπέτειας, της εξελικτικής σας νίκης, ενάντια στο τρωτό
παρελθόν, που κάποια στιγμή

Αναπόφευκτα
θα μου Διηγηθείτε.