Σελίδες

Σάββατο 29 Απριλίου 2023

Νικόλας Σαλίβερος / ένα [1] ποίημα

 -Τριών δε μοιρών οι μεσαία σωζει-αρχαία ρήση

(Αρχαία αρίθμηση μοιρών-Κλωθώ,Λάχεσις,Ατροπος)

 

Στον ανθρωπο ο Θεός δώρισε την Ελπίδα

και της έδωσ’ εντολή αντ’αυτού , να υπογράφει.

Ομως εκείνη διάλεξε σ’όλες του  κόσμου γλώσσες

να υπογράφει κάθε τι, με μόνη λέξη ΤΥΧΗ .

 

Απόδειξ’ είν’το που το πως το πόσο και το πότε

ο άνθρωπος  και κάθε τι, ζωή θε να περάσει.

Κι’αφού ,ως λέν,. η ελπίδα πεθαίνει τελευταία,

ο βροτός καλεί την τύχη μοίρα ή πεπρωμένο/

Γιάννης Κακοκληρος : Τρία [3]ποιήματα

 ΕΤΣΙ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ

..............................
Κάθονταν έτσι κι όλο γέλαγε
τίποτα δεν είχε να προσθέσει
θυμοντανε .....και τα βλέπε θωλα .....
δεν τον ενδιέφερε......
δεν ήθελε καθόλου ν αφαιρέσει.
Πεντ -- έξι πράγματα
που τα χε ερωτευτεί
και δύο κορίτσια
που βγαίναν πριν να φεξει
του χανε μήνει μακρόσυρτοι
καημοι ........
και όλα τ άλλα....
τα είχε βάλει σε μια σειρά
και τάξη.
Ολ η ζωή παντερημη και μια ....
δεν είχε ποτέ του διακλαδώσεις
τις νύχτες αν και έβγαινε
πολύ συχνά
το κάνε μόνο....
που νοσταλγουσε τα πουλιά
που τανε ξεσκεπα ,χωρίς φωλιά
και πήγαινε λίγο.....
έτσι πριν να φεξει .
Μια μέρα όμως
τον σπρωξαν ξαφνικά.....
βέβαια έφταιγε κι αυτός
κάπως ποιο λίγο όμως.....
γιατ άφηνε λασκα τα σχοινιά
κι οι Πειρατές!!!!
τον στριμοχναν στην άκρη.
Ανέβηκε μια μέρα βροχερή
και τα κουπιά που χτύπαγε
κάνανε λίγο γκέλες
κι αυτός αρμενιζε χωρίς τιμόνι
ούτε πανιά.....
κι όμως το κύμα πάνω του .....
βουβό ήταν και κόλλαγε
κόλλαγε σαν τις βδέλλες.
Ζωγράφιζε στην πλωρη
κι απάνω στα πανιά
γοργόνες.....φίδια με φτερά....
και του λεγε ....
""".....πιάσ το τιμόνι Νικολή
και γύρισε όρτσα πίσω.....
αργεί ο ήλιος να φανεί.....
δεν θα προλάβεις την αυγή.....""".
Κι αυτός δεν είπε τίποτα.....
δίπλα στο Φάρο φώναξε.....
"""......ειν η ζωή μας μια ορμή. ...
κι ο άνεμος τ αγερι......"""
.......................
Γιαννης Καλοκληρος
Πνευματικά Δικαιώματα.
Απ τη συλλογή "" το Χάος "".

**
ΕΤΣΙ Μ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ
........................................
Φευγαν,τρυπωναν τα πουλιά
λοξοδρομουσαν οι ανεμοι απ τη φύση
ο ήλιος πάντα στα θωλα
στο βάθος μόνος του να κεντησει ......
Τρεις βόμβες είπαν ρίξαν οι οχτροί
και ο μποχος αιμοραγουσε ακόμα.....
"""......δωσ μου το χέρι σου μικρέ....."""
φώναζε απ τη γωνία ο γέροντας
που ταν σκυφτός στο χώμα.
Είχε πολλά ονειρευτεί
κράταγε το ζωνάρι του ....
που είχε άλλο χρώμα.....
"""......λίγο το χέρι σου μικρέ....."""
κι εγώ τον σήκωσα....
τον πήρα παραμάσχαλα
κάπου για να καθησει ......
κι όλο μιλούσε κι έλεγε πολλά.....
"""......ο κόσμος Θεέ μου ......"""
έλεγε..........
"""......στη γη τώρα θ αρχίσει......
όχι να χτησει την ζωή.....
ούτε να ορθοποδήσει....
βλέπεις τα θραύσματα εκεί
κομμάτια γίνανε χίλια.
Είχα και μέρες πιο καλές
με μιρτηλα ,λίγο ροζέ κρασί
που δύο μόνο το πήναν
κι ένα λουλούδι με πέταλα πολλά.....
το ποτιζα όμως πολύ συχνά
και ψηλώνε και ψηλώνε
με περασ απ το μποι .!!!!!""".
Τον έπιασα τον γερό αγκαλιά
σε μια πετρουλα πλάι να καθησει
κι είδα τα δύο του μάτια
που τανε κλειστά.......
κι αυτός ατάραχος
σα ναταν σ εκκλησία.....
"""......κοιμάται σκέφτηκα......
νυχτώνε ο ηλιοςπρος τη Δυση .......""".
.............................
Γιαννης Καλοκληρος
Πνευματικά Δικαιώματα.
Απ τη συλλογή "" το Χάος "".
**

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
...............................
Μια μέρα μεσημέρι σε χαιρέτησα
κι ήσουνα μεσ' το τραμ και με κοιτούσες
και με τα χνώτα σου το τζαμί θωλονες
και τη βροχή και μένανε θωρουσες .
Και δεν μπορούσα να ειδω τι γίνεται
αν οι σταγόνες ήτανε βροχή η δάκρυα σου
ώσπου το τραμ στο διάβα χάνεται
κι η μέρα πνιγόταν βαθειά μεσ' την καρδιά σου .
Ήταν το νυχτωμα που άνοιγε σιγά το φως
κι ο ήλιος εκομποδινε το φέγγος
δεν κράτησα στα χέρια μου μια σταγόνα..πως!!
δεν ήξερα.......Δεν πρόλαβα το τέλος.
Κι είδα στο τζαμί κολλητά να στέκεσαι
και τα ματάκια σου υγρά και θωλομενα
να τα σκουπιζουν και τα δύο χεράκια σου
απ την ανάποδη παλάμη σου για μένα.
Κι έφυγα μόνος έτσι αχνά που χάθηκες
μέχρι το τραμ να σβήσει στη στροφή του
κι έκατσα δίπλα σ ένα πεζούλι που έστεκες
πιο πάνω λίγο, μου δώσες κι έπνιξα τη φωνή σου .
.......................................
Ποίηση Γιάννης Καλοκληρος
Πνευματικά Δικαιώματα Διασφαλισμενα
Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Οινιαδες".

EX NIHILO (Εκ μηδενός=εκ του τίποτα) / Σαλίβερος Νικόλας


 

 

 

«Πίστευε και μη,,,ερεύνα!»

Ερεύνησα τη ζωή,

ερεύνησα και μέσα στα βιβλία

και βυθίστηκα στη αβεβαιότητα

με το νου να μένει στη απορία..

του «Πάντα Τίποτα»

 

Τώρα βρίσκομαι στην άκρη

μιας ετοιμόροπης ξύλινης αποβάθρας,

-που χθές την χτυπούσαν αλύπητα,

λαίμαργα κύματα-και ατενίζω

τον ορίζοντα ,του αχανούς παρελθόντος.

Το αβέβαιον του μέλλοντος

δεν με φοβίζει.

 

Ηχώ,η ίδια πάντα, με ακουμπάει

τραγουδιστά

«Αχ να γύριζαν τα χρόνια τα παλιά».

Στιγμές, ευτυχίας που χτίζονται

όταν οι μάχες σταματήσουν,

όταν ο  «Πατήρ Πόλεμος»

χρόνο χρειάζεται τα κανόνια

να ξαναγεμίσει.

 

«Πίστευε,,, και μη ερεύνα!»

Στην πίστη μου, αφιερώθηκα,

στα παραμύθια μου αναπαύθηκα

το βέβαιο του θανάτου πιστεύω κατέλυσα.

Η απορία ενδόμυχα  αρνητική παραμένει

στο «Πάντα Τίποτα>».

 

Τι κι’αν βρίσκομαι στην άκρη

μιας ετοιμόροπης ξύλινης αποβάθρας;

Τα κύματα του σήμερα,ήρεμα

δεν με φοβίζουν

σβήνουν το αχανές του παρελθόντος.

Η προσδοκία ζωής του μέλλοντος

δεν με φοβίζει.

 

 

Οπου το «κόμα» και να θέσεις

το βέβαιον είναι πως, όταν στο τέλος πέσεις

όσο καλό από το παρελθόν κι’αν δρέψεις.

Και πιστέψεις,δεν πιστέψεις.

το μέλλον «αφρός του τίποτα»

 

Απ’το τίποτα ερχόμαστε

και στο τίποτα καταλήγουμε,

όταν τα μάτια για πάντα κλείνουμε.

Μήπως νομίζουμε πως ζούμε

ενώ στο τίτοπα κοιμόμαστε

Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ / Γεωργίου Κωνσταντίνος

 

Καὶ κεῖνοι οἱ ἀκροτελεύτιοι στίχοι
νὰ θυμᾶσαι ὅτι πάντοτε ἤτανε δικοί σου.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ θλιμμένο τερέτισμα τῶν ἀηδονιῶν
τὶς νύχτες, ὅταν σοῦ τοὺς τραγουδῶ.
Εἶναι ποὺ ξόδεψα ὅλο μου τὸ μελάνι γιὰ σένα,
εἶναι ποὺ χάραξα ὅλη μου τὴν φωνὴ γιὰ σένα
σὲ μάρμαρο λευκὸ
ἀκροτελεύτιο.
Κωνσταντῖνος Γεωργίου, Σὲ πτώση δοτική, Ἰωλκός, 2023

ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ


Ὁ ἥλιος στὸ σύγνεφο,
τὸ πουλὶ στὸ δέντρο
καὶ σὺ στὸ κλουβί του.
Κωνσταντῖνος Γεωργίου, Σὲ πτώση δοτική, Ἰωλκός, 2023

Δευτέρα 24 Απριλίου 2023

ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ


Τούτες  οι μέρες της προσμονής και της προσδοκίας,
μέρες του λογισμού, της αίσθησης και της μαρτυρίας,
να μην είναι κοινές, μονόχρωμες και δασκαλεμένες.
Ο καθένας με τις ανταύγειες και τις σκιές των εμπειριών του,
με τις αποχρώσεις της πρόβλεψης και της επιλογής,
να στέκεται πέρα και μακριά από ευχές και παρακλήσεις,
να ακυρώνει της επανάληψης χορικά και παραστάσεις
και να φυγαδεύει το αύριο αφτιασίδωτο και νιοφερμένο.

Η αναγκαιότητα του καθωσπρεπισμού και της τάξης,
να μην είναι συμβιβασμός, ισοπέδωση και εκεχειρία
ούτε απορίας γνώρισμα, υπόθεση και παρασπονδία
όταν κήνσορες και ταγοί των συγκυριών και της ευκαιρίας
υμνολογούν  ρηχά  συνθήματα κι αναμασούν συστάσεις,
να έχει συνέχεια η  δόκιμη συνοχή, συνέπεια η ομολογία
και να είναι η ιστορία θέσπισμα, δόγμα και λειτουργία
σε μια κοινωνία με αρχές τη διαδοχή και τη συνήθεια.

Το δίκιο και η αρετή του συνταγμένου πλήθους,
δεν είναι η αδέκαστη υπακοή και η ανώνυμη παρουσία
παρά το στίγμα το προσωπικό σε κατάστιχα και ρήτρες
για να είναι ο λόγος πρόταση, άποψη, αντίσταση και ήθος
επώνυμη αναγνώριση, σεβασμός και αλληλουχία,
άρνηση συνοδική ο παραλληλισμός και η ακολουθία
κι οι μέρες που βιώνουμε ξέχωρες στη δημιουργία
μ’ εμπνεύσεις και οράματα στο χρέος και την ανάγκη.


                                Γιώργος  Αλεξανδρής
                                www.alexandris23.net

ΝΥΧΤΕΡΙΑΣ ΔΕΟΣΗΜΑ / Σταυραετός / Β.Α

 

 
Πως με τρομάζει τ’ αηδονιού η μελωδία
χυμένη μέσα στη σίγαλη νυχτιά
σαν επιθρήνιος στεναγμός μετά από κηδεία
σαν στάχτη που τη λύχνισε ανάρια ο αέρας
στ’ αποκαίδια απ’ τη φωτιά.
 
Και το φεγγάρι τόσο λάγνα που αγναντεύει
κι αυτό κρύβει κάτι μέσα του φρικτό
πληγές στο σύρσιμο
του λαβωμένου που ψυχοραγεί στρατιώτη σαν χαϊδεύει
και παίζει με το θάνατο κρυφτό.
 
Περαστικό που ξύπνησε στη ρεματιά σέρνεται φίδι
μοίρα στον ήλιο αυτό δεν προσδοκά
τη λάμψη βλέπει την πολεμική από ανθρώπων τουφεκίδι
τον κρότο ακούει
απ’ τα κοινά του φιδανθρώπου ιδανικά.
 
Κι ανθοί με μαύρο της νυχτιάς σαβανωμένοι
μια ανάσταση προσμένουν σε ανήθικο καιρό
με το ηλιάκτιδο το πρωινό ντυμένοι
έναν τρελό της μέλισσας ν’ αρχίσουν
ψεύτ’ έλπιδο ερωτικό ανακυκλώσιμο χορό.
 
Κι έγινε του Σοφού Εκκλησιαστή η ματαιότης
της νυχτερίας άνοιξης η πολυπόθητη χαρά
Σειρήνες Χίμαιρες κι η  Σφίγγεια θεότης
με βουλιμία κατασπάραξαν τη σάρκα
του αγαθοχρόνου ροκανίσαν τα λευκά φτερά
 

                                                                 Β.Α.

Πέμπτη 20 Απριλίου 2023

‘’ΑΝ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ’’ * του Πέτρου Βελούδα



Μην μιλάς όταν χτυπάει το τηλέφωνο

ενοχλητικά

Μην ταίζεις τον νού σου

με φθηνές αναμνήσεις

σε ακίνητα πορτρέτα…

Χάσε και μια ευκαιρία

η ομορφιά με την δυστυχία

ματαιοπονούν να βρούν διέξοδα στον

πλατωνικό τους έρωτα.

Μην εμπόδίζεις τα παιδιά

που παίζουν και τρέχουν

στην μεγάλη πλατεία

Τί θα καταλάβεις εαν πάλι

επιμείνεις στις δικές σου εμμονές;

Θα χάσεις τον ήλιο

Θα αναπολείς μελαγχολικά

το φεγγάρι

και θα γράφεις ποιήματα

στα αστέρια

Σαν πολύ ψηλά δεν κοίταξες σήμερα;...

Σαν ψηλά δεν υψώνεις την φωνή σου ;..

Άν ποτε δεν ξημερώσει  ποιός  θα εξημερώσει

τις παλίρροιες του θυμού σου;...

Με ποιόν πάλι καυγάδισες

Μα τί ρωτάω;..

Ξέρω , το ξέρω με την αχώνευτη…σιωπή σου!.



ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ-
πρεσβευτής της Ελληνικής ποίησης στο Bangladesh, ακαδημαικός ποιητής στην Βραζιλία, μέλος των διεθνών ποιητικών ομάδωνWORLD SOCIETY OF POETS-WSP, WRITERS UNION, μέλος της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ-ΔΕΕΛ, Δημοσιογράφος, πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών τμήματος Ελληνικού πολιτισμού Ανοικτού Πανεπιστημίου Πατρών.-


*(βραβευμένο ποιήμα απο Αμερική και Ισπανία)

Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ / Γιούλα Μπανια


Μια άπλετη Σοφία
και μακρόσυρτη μάτια ...
σφραγιζω το βλέμμα
και όλα τα βλέπω
σαν πρώτη φορά.
Όλα κατασταλαζουν
στην τρικυμιστη ψυχή μου
ψάχνω ένα στίχο
να κρυφτώ...
στην αλχημεία της καρδιάς ...
Πλατύ ποτάμι πέρασα
χωρίς να πιω μια στάλα
ο χρόνος ρέει...τρέχω
να προλάβω του ήλιου
τη μετάγγιση...
να πλημμύρισω φως ...

Πνευματικά Δικαιώματα.
Απ τη συλλογή """ Αποβραδο """.

Φύλακτος Γεωργίου (μικρή αναφορά)

 


Ο  Φύλακτος Γεωργίου γεννήθηκε στην κατεχόμενη Αχερίτου στις 20 Φεβ 1927. Από το έτος 1948 ασχολήθηκε με την ποίηση. Τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε σην ποίησή του είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, ο πόνος του ανθρώπου και ο αγαπημένος του γενέθλιος τόπος:  η Αχερίτου. Μέσα από την ποίησή του αναβλύζει έντονα ο πόθος της επιστροφής. 




Παραθέτουμε το ποίημά του : Θέλω να πάω έσσω μου (σπίτι μου) 







Τετάρτη 19 Απριλίου 2023

"ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ" / Μπατάλια Αικατερίνη


Θέλω να πω κάτι απλό, απλό και καθημερινό
Στον γείτονα μια καλημέρα, στον ταξιδιώτη ώρα καλή,
στον άρρωστο να πω κουράγιο, να δώσω τόπο στην οργή,
όλους να τους χαμογελάσω να γνέψω στο καλό να ρθεί.
Θέλω να πω κάτι απλό, απλό και καθημερινό
Στον έρωτα να πω περάστε, στον πόλεμο να πω μακριά,
τον ουρανό να χαιρετήσω, στ άστρα να πω καλή νυχτιά,
Στης θάλασσας το μουγκρητό , θέλω να πω με το καλό.
Θέλω μάνα από συνήθεια να πουλάνε την αλήθεια
Όλοι να την αγοράζουν και στο σπίτι να την βάζουν
Θέλω μάνα μου να πω κάτι απλό, πολύ απλό
Θέλω την ζωή μου μάνα κατά πρόσωπο να δω
Την γαλήνη την αγάπη την συμπόνια στην ζωή
θέλω να την αποκτάνε όλοι οι άνθρωποι στην γη
και έτσι απλά για καλημέρα, ας μου πούνε κάποια μέρα
ξέρεις έτσι απλά, η αγάπη κυβερνά.

Αικατερίνη Μπατάλια

ΜΗ ΧΑΘΟΥΜΕ / Μάλλιος Λάμπρος


Μη χαθούμε σε δρόμους γνωστούς.
Σε δρόμους περπατημένους.
Γιατί όταν συναντηθούμε ξανά,
δε θα κοιταχτούμε στα μάτια.

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ / Μελιτάς Χάρης

 

Μην τους σταυρώνεις
είπε στον Πανάγαθο.
Θα ξαναφύγω.
από τη συλλογή ''ΕΛΑΦΡΟΠΕΤΡΑ'' εκδόσεις Μανδραγόρας 2016