ΞΕΝΟΣ / Ιωάννης Βεϊσάκης

 

Όλο και πιό συχνά

μα πάντα απρόβλεπτα τον συναντούσα

σε κείνα τα συλλείτουργα των εποχών.

Τον αναγνώριζα από τα μαρτυρίκια των βαπτίσεων,

σαν τα παράσημα πολέμου στο πέτο του φορούσε,

ήταν ο ξένος

ο δικός μου.

Μου ζήτησε βοήθεια να περιγράψει μιας γαρδένιας

το άρωμα

ήτανε λέει ο μόνος τρόπος

να πάει ωδικώς στον ουρανό.