6 Ποιήματα, 6 Ελλήνων ποιητών

 

 
ΠΕΡΙΜΕΝΩ [Χρήστος Κεραμίδης]
 
Περιμένω την ώρα που τα πουλιά
θα κρυφτούν στα πυκνόφυλλα,
μεσονύκτια δέντρα.
Περιμένω την ώρα
που τα ποτάμια,
το σκοτεινό θα πάρουνε χρώμα της φυγής.
 
Ένα ποτάμι φως
Στοχαστής, 2018
 
**
Στην Ευλαβική Παρθένα [Αριστομένης Λαγουβάρδος]
 
 
Μυρωμένο την καρτεράει το κρεβάτι,
κι΄αυτή με τα κάλλη στο φως λουσμένα,
και με πεθυμιάς ανάσες στεναγμένα,
απ΄του φεγγαριού τα ξέφτια θαν΄ γιομάτη!
 
Το κόνισμα φιλά η σάρκα η ροδάτη,
κι΄ αργοσταλάν οι πόθοι απ΄τήν παρθένα,
που γυμνή απιθώνει φλογισμένα ,
τα μέλη πού μεθάνε κάθε μάτι.
 
Θάρθει η στιγμή που με αντρίκιο ταίρι,
από πλέρια ηδονή θ΄ ανατριχιάσει,
πέφτοντας στης αγάπης το καρτέρι!
 
Και θάναι μαγικοί και Ηλύσιοι οι κάμποι,
όταν σα ρόδο αγνό θ΄ αχτιδολάμπει,
κι΄ η καρδιά της θα τρέμει στο γιορτάσι!
 
 
**
ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ [Χάρης Μελιτάς]
 
Έχω φρακάρει
στην τρύπα της βελόνας
κι ακόμα τρώω.
 
από τη συλλογή ΑΡΩΜΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣ, εκδόσεις Μανδραγόρας 2014
 
**
 
[Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας]
 
Κλάμα γοερό,
τραγωδίας αρχαίας.
Βέβηλοι χρησμοί.
 
 
**
Άνοιξη [Νίκος Αντ. Πουλινάκης]
 
 
Κάθε άνοιξη πρασινίζει
το γινάτι αριστερόχειρου
δυσλεκτικού φωνήεντος.
Και τώρα πώς μπορώ
να βαθμολογήσω
με ύφος μυστηριώδες
τις ψυχωμένες αμεριμνησίες του ;
 
 
**
Η διακήρυξη [Απόστολος Φεκάτης]
 
Στη σοφίτα κλειδώθηκα,
από λάθος της μέρας και σ' άκουγα κρυφά
ν' ανεβαίνεις την αιωρούμενη σκάλα
να την σκεπάζεις με γράμματα και ξενύχτια
κι όταν την αυγή φανερώθηκαν
μέλισσες τα τρυγούσαν
παγωμένα άνθη, ασάλευτα ήταν
την πνοή σου γύρευαν
ν' ανοίξουν τα πέταλά τους
ήλιος μέσα από σύννεφα, ήσουν
για τις στιγμές τους.
 
Πίσω από την πόρτα καρφωμένη
η αγαπημένη σου αφίσα
η Κλάρα Τσέτκιν  με τις υφάντρες να υπογράφουν
[ χέρια γεμάτα κόκκινο χρώμα ]
τον αγωνιστικό χαιρετισμό της 8ης Μαρτίου
η Κοπεγχάγη και η Νέα Υόρκη
σε ασπρόμαυρο φόντο να γυαλίζουν
σαν τ' ασημικά της γιαγιάς
 
Ένα ρομαντικό περίπατο μου ζήτησες
πρώτη εσύ να προχωράς
και γω ξοπίσω σου
τον άνεμο να προσέχω
μην τυχόν σου κλέψει
την ανεμελιά και την περηφάνια.