Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε / Θεοχάρη - Χριστοφόρου Ιωάννα

Ιχνηλάτη των ονείρων
σκύψε,
το αυτί σου
με αρχέγονο μυστικό να χαϊδέψω.
Καλοκαίρια το φιλντισένιο δέρμα
θα στεγνώσουν
και βροχές ξανά τη σκέψη
θα ποτίσουν.
Ποιος τάχα το γνωρίζει
ποια εποχή θα ανθίσει η ψυχή
και πότε σαν μήλο της Εδέμ
θα σε κόψει για να σε γευτεί
ένας μεγάλος Θάνατος.
Δική σου δεν θα ναι για πάντα
η άνοιξη.