Έτσι σε ανιχνεύω αιώνες
πριν το μέλλον σκαλώσει στη θύελλα
κι ένα σου βλέμμα αρκεί
για να φορτίζει
μ’ ατέλειωτο εσύ την ψυχή μου.
Πήγαινε
λύσε τα μαύρα ριχτά σου μαλλιά
φόρα την πιο καλή φορεσιά
τη φλόγα σου
την αιθέρια δροσιά σου
την πιο όμορφη
αυτή που φυλάσσεις για στιγμές μαγικές
για στιγμές
που η ανάσα ανταμώνει την αίσθηση
η σιωπή την αντάρα του αφεύγατου πόθου.
Τράβα σου λέω
και φέρε άμμο και βότσαλα
λίγες σταγόνες αλμύρας
κύμα και φλοίσβο
κι έλα σιμά μου
δίπλα μου έλα
να σκαρώσουμε τη δική μας νησίδα
τη δική μας ακτή
τη δική μας απόκρυφη θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου