''Αν η αγάπη μου'' / Χρυσανθάκης Κωνσταντίνος

Αν η αγάπη μου ήταν φως κι άγριος καιρός

Θα ‘ταν Νοέμβρης, μήνας άστατος κι αντάρτης

Θα ‘ταν Βαρδάρης απ’ το δάκρυ μου αλμυρός

Αν η αγάπη μου ήταν φως κι άγριος καιρός

.

Αν η αγάπη μου ήταν φλόγα και εικόνα

Θα ‘ταν κερί, σε γκρεμισμένη εκκλησία

Θα ‘ταν αμάρτημα που λιώνει τον Χειμώνα

Αν η αγάπη μου ήταν φλόγα και εικόνα

.

Μα είναι δρόμος που βαδίζω να ξεχνάω

Την απουσία σε κάθε βήμα να μετράω

Και μαύρο ρούχο κάθε μέρα που φοράω

.

Αν η αγάπη μου ήταν πέτρα και λιμάνι

Θα ‘ταν φεγγάρι κι άστρο στη Μονεμβασιά

Θα ‘ταν αχάτης που ‘χα κρύψει στο Καπάνι

Αν η αγάπη μου ήταν πέτρα και λιμάνι

.

Αν η αγάπη μου ήταν άγαλμα και δέντρο

Θα ‘ταν λευκό χάδι κι αθάνατο πλατάνι

Θα ‘ταν δροσιά στου άδικου κόσμου μου το κέντρο

Αν η αγάπη μου ήταν άγαλμα και δέντρο