Νεραΐδα του δειλινού / Γκούμας Γιάννης

Όταν ο ήλιος γείρει
Και πριν το φεγγάρι ανατείλει
Βγαίνει η Νεραΐδα του δειλινού
Τα ολόχρυσα μαλλιά της λαμποκοπούν
Ήλιος γίνονται και φεγγάρι
Της νύκτας σταματούν το σκοτάδι
Στα γαλανά της μάτια
Τις νύκτες κοιμάται ο ουρανός
Απ’ τα φιλήδονα χείλη της
Μια ανάσα δροσιάς
Γίνεται καλησπέρα
Διαβαίνει το γεφύρι και χάνεται
Πριν το φεγγάρι ανατείλει
Η λάμψη της κρύβεται στο όνειρο
Γλυκιά γίνεται προσμονή
Του άλλου δειλινού