AΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ / Μίχας Σταύρος

Στον Τόλη Νικηφόρου

Είναι αυτός που ποτέ δεν κοιμάται

που μπορεί να κάνει τα πάντα

αφού είναι ο κανένας κι είναι ο καθένας.

Δεν τον διαφθείρει εκείνο που τον πλησιάζει

γιατί πάντα απομακρύνεται.

Έρχεται στον κόσμο σαν γεωμέτρης του τίποτα.

Υπολογίζει το κάθε τι από ένστικτο.

Γνωρίζει πως το κέντρο κι η περιφέρεια δεν υπάρχουν.

Ακόμη δεν έφθασε κάπου

κι όμως γνωρίζει αυτά που θα γίνουν.

Υπάρχει τόση λίγη πραγματικότητα στη ζωή

μα αυτός πάντα άγρυπνος

καταμεσής του τώρα

ξοδεύει το χρόνο του δίχως να τον μετρά.

Δεν είναι από εδώ

Δεν είναι από κει

Δεν είναι από πουθενά.

Γιατί είναι από παντού.

Είναι ο ίδιος ο θρίαμβος

που φωτίζει και διασχίζει το πέρασμά του.

Αιώνιος κι ακλόνητος

γιατί μόνο μ' αυτό τον τρόπο

μπορεί να γνωρίσει τον κόσμο

μένοντας μέσα του κι αποφεύγοντάς τον συνάμα.

Ζει απ' αυτό που δέχεται απ' τον κόσμο

απ' αυτό που του παίρνει.

Τα λόγια του γίνονται ένα με την εικόνα του.

Είναι σε μια κατάσταση κίνησης κι ακινησίας.

Τίποτε δεν ανακόπτει την ταχύτητα του φωτός μέσα του.

Κανένας ύπνος δεν τον καταβάλλει.

Πάντα λεύτερος ενεδρεύει κάτω απ' τα νεκρά

φύλλα του ύπνου.

Δεν έχει ηλικία.

Ο χρόνος γλιστράει δίπλα του

στο άνθος του κενού.

Είναι ένα πτερόεν πνεύμα.