Στο μυστικό της ρέμβης περιγιάλι,
που της ψυχής ξεκούραση τα βράδια,
βρίσκω από της θάλασσας τα χάδια,
εκεί χτες βράδυ, βρέθηκα και πάλι!
Κι είδα στο ελαφρύ το μαϊστράλι,
σαν της σελήνης έλαβα την άδεια,
που σκόρπισε της πίσσας τα σκοτάδια,
γυάλιζε στ’ ακρογιάλι ένα μπουκάλι!
Σα να ’ταν ναυαγός στα δυο μου χέρια,
μη σπάσει στου γιαλού τα ξερολίθια
το κράτησα σφιχτά και τότε είδα,
κάτω απ’ των ουρανών τα αγιοκέρια,
ένα χαρτί που έγραφε: «βοήθεια!»
και είχε ταξιδέψει την ελπίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου