Που η αλήθεια / Σαλίβερος Νικόλας

 
Προτάσσει ο άνθρωπος τα «θέλω» και τα «πρέπει»
κι’απορρίπτει τη δύναμη του ρήματος «μπορώ».
Φθονεί,ζηλεύει προπαντός, στον τωρινό καιρό
και στ’άγος αποθησαυρισμού το σκοπό του τρέπει.
/
Δεν αντρανίζει ο καθείς γεννιέται νάχει μέρα
κι’ο άλλος νύχτα ατέλειωτη μες τη ζωή του νάχει.
Το  άδηλο της έκβασης θαρρ’ είναι το ταμάχι
και με τ’«ανήμπορου» τον ίδρωτα δομεί καριέρα.
/
Λημεριάζει στο: «Όλα γίνονται για κάποιο λόγο»
είτε: «Συνωμοτεί το σύμπαν» η «Θέλημα Θεού».
Κι’όταν το αποστάλλαγμα χρώματος είναι φαιού
ποτέ του  δεν ευθύνεται και σ’άλλον δίνει ψόγο
/
Περνιέται όλβιος,τον κόσμο σαν βλεπει από ψηλά
και της ψυχής την ευτυχιά τ’«ανήμπορου» χλευάζει.
Τον εαυτό του πάνω απ’όλους κι’όλα του στοιβάζει,
και μ’αβδέλλα αφορίζει όσους ζούν στα χαμηλά.
/
Αθάνατος δεν είναι,ο  νους το αναγνωρίζει
κι’απο Θεό πιστεύει θα λάβει δεύτερη ζωή.
Καταλώνει την, δίνοντας την κάθε του πνοή,
το αίσιο παραμύθι με σθένος τον γεμίζει,.
/
Τα ψέματα κάνει τροφή ,το φόβο να σκοτώσει
και η αλήθεια φαίνεται,αν  έχει σώας φρένας,
που απ΄τη φύση έλαβε κι’ακόμα πριν της γέννας,
όταν στ’« Αγύριστου τον οίκο» νου,σώμα θ’αποδώσει