Χωνεύω σαν τη σπίθα μες στη στάχτη,
αλλά χωρίς στιγμή να πτοηθώ,
γνωρίζω πως στο τέλος θα σωθώ,
απ’ όσους με θωρούν πάντα με άχτι!
Ξέρω του καθενός παραχαράχτη
τις μηχανορραφίες ν’ απωθώ
κι ούτε ποτέ θα χάσω αγαθό,
με τελεσφόρο για τους κλέφτες φράχτη!
Γι αυτό κρατώ τη σπίθα ζωντανή,
με τις αναπνοές μου νύχτα - μέρα
κι εκείνη με τον λιγοστό μου αέρα,
καθόλου δε φοβάται τη θανή!
Κι ως Φοίνικας θα βγει και πυρκαγιά,
γιατί κρατώ στις στάχτες τη μαγιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου