ΠΟΥ ΣΜΙΓΟΥΝ ΟΙ ΛΈΞΕΙΣ ; / Καρούσος Κώστας

1ον. Πού σμίγουν οι λέξεις κι ύστερα πώς γεννάνε

Της ανθρωπολαλιάς τον πόνο ξεματώνοντας ;;

Πνευματολούλουδες κι αμάραντες, σε ποια πηγή,

Σκυφτές, ξεδιπλωμένες μνήμες και μοσχοβολιές ;;

Ποιός τις μυρώνει κι ορθρίζει ο λόγος μήνυμα ;;

Στ΄ αρχαίο χορτάρι ποια στήλη ποίησης ξεχωρίζει ;;

Είναι βάθος αγάπης που κρούει το στήθος ;;

Φως ανερμήνευτο κι απρόσωπη τέφρα της νιότης ;;

2ον. Ήρθες του νόστου πρωτόπλαστη,

Με πλήρη εξάρτηση λέξεων,

Ευλογίας-αρμονίας-θανάτου !!

Όπως γιατρεύεις τις αποστάσεις

Κι απασφαλίζεις τις ιδέες,

Κύτταρο-φιλί-κάνιστρο !!

Με την αντιστροφή του ήλιου,

Με πλήρη αφύπνιση σώματος,

Ηδονής-υδρίας-απέραντης !!