Σπύρος Γκότσης : Πιστεύω στην νύχτα που άφοβα το φεγγάρι μπαίνει από το παράθυρο και φωτίζει τους έρωτες

 

Εργο του Φρεντερίκ Γκουντάλ

Μάτια γεμάτα φως...

Σε έναν έρωτα...

Κατοικούσαν στα αστέρια επάνω....

Στην αλήθεια του έρωτα...

Εσταζαν στο κορμί σου...

Έπιναν τις κραυγές σου. ..

Αναπνεαν τη ανάσα σου...

 

 

**

Πιστεύω σε όλους που αγαπούν

Πιστεύω σε κείνους που αμαρτανουν με τον έρωτα...

και με δάκρυα συγχωρούν τον εαυτό τους και προχωρούν!!!

Πιστεύω στη μέρα που σου δίνει ο ήλιος τα πράγματα στο φως...

Πιστεύω στην νύχτα που άφοβα το φεγγάρι μπαίνει από το παράθυρο και φωτίζει τους έρωτες.....

 

**

έζησα μια ζωή συγκεχυμένη, ακαθόριστη σαν

ένα όνειρο που το ξεχνάς το πρωΐ και μετά το ξαναθυμάσαι...

Που ήταν το πεπρωμένο μου....

Και είδα τη ζωή μου σαν ένα μεγάλο βιβλίο του έρωτα....

Που διάβασα τις ηδονές το μετά και την ευτυχία...

Μεγάλα όνειρα γλυκά και οι άγγελοι να τραγουδούν το ταγκό του έρωτα..

Και εμείς να λικνίζουμε τα κορμιά μας στο ρυθμό του έρωτα!!!

 

**

Νύχτα

Στις στράτες περπατάνε οι έρωτες

Στις στέγες των σπιτιών αιωρείται το φεγγάρι!!!

σκυμμένο προς τα δάκρυα του

Έρωτα!!!

το κρεβάτι τραγουδάει τις ηδονές!!! Και παίζει η αγάπη την νύχτα νότες ευτυχίας και πίνει το αθάνατο κρασί του έρωτα στο δισκοπότηρο του άχραντου μυστηρίου του!!!

 

**

Η αγάπη ματιά μου δεν είναι εξάρτηση....

Δεν είναι επένδυση,....

Δεν είναι κατοχή....

δεν είναι ταύτιση.....

Δεν είναι υποχρέωση......

Αγγίζει σαν αερικό....

Φεύγει αν δεν έχεις ανοιχτά τα χέρια....

Στριφογυρίζει σαν άνεμος....

Και ανακατεύει τη καρδιά σου....

Σε θέλω.....

Να έρχομαι τα βράδια σαν πανσέληνος από παντού....

Όταν ο ύπνος δε σε αγγίζει....

Να γεύομαι ότι οι άλλες αγάπες νόμισαν πως χόρτασαν, να πάρω ότι δεν έχεις..

Θέλω να ζήσω μαζί σου έναν έρωτα επίγειο.....

Συγνώμη αγαπη μου που ζω μακρυά σου αλλά είσαι στο μυαλό μου στη ψυχή μου στην καρδιά μου....