Γεώργιος Ελευθ. Καραγιάννης: Μέσα στο Σύμπαν είμαι ένα μόριο σκόνης...

 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ…
 
Θα μπορούσα να πω
πως έχω τ’ άστρα στα χέρια μου
και είμαι δυνατός
Αλλά πώς να το κάνω..;
Αφού τ’ άστρα είναι μεγαλόψυχα
παραβλέπουν τις αποστάσεις
και γκρέμισαν κάθε έννοια εγωισμού
για να φαίνονται στα μάτια μου
μηδαμινά και ασήμαντα
να είναι δίπλα μου
να καθαγιάζουν τα χέρια μου
μήπως…
Μήπως σκεφτώ
πως η δύναμη βρίσκεται στην ψυχή
εκεί που καθρεφτίζονται τα συναισθήματά μου
γιατί σαν ύλη δεν έχω καμιά αξία
Μέσα στο σύμπαν
είμαι ένα μόριο σκόνης
και τίποτ’ άλλο
Αυτός είμαι…
Το ξέρω;
 
**
ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΕΥΩΔΙΕΣ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ
 
Έχω δει λουλούδια κόκκινα
πάνω σε θαλασσινές πέτρες,
κολόνες αγύρτισσες
που ξεσηκώνουν ψυχές στο λυκόφως,
μακάριες ευωδιές
λιβάνι στο σύμπαν.
Με το νερό ματωμένο και άδειο
να κατοικούν μέσα του
όλες οι μεταμορφώσεις
των χρωμάτων της ίριδας,
πριν βυθιστεί η εξαίσια αυτή αίσθηση
μες στο ανήλιο της μαύρης νύχτας,
νικημένη κι ακατοίκητη
να βρει λιμάνι
ώς να φέξει
στις καρδιές.
 
(Ποίημα απ’ το βιβλίο: ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ, Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2020, σελ. 88)
 
**
ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
 
Λευκά άλογα,
όνειρα απατηλά
φεύγουν να κρυφτούν.
 
Αντέχει ο χειμώνας,
φέρνει χιονοθύελλα.