9 ποιητές από τις Σέρρες σε ένα [1] ποίημά τους

 

Ευάγγελος Ασπιώτης

 

Σ' αυτή την ηλιοφωτισμένη πόλη

τα χρόνια μου περνώ. Γυρνώ στο δρόμο,

βαρύ σταυρό σηκώνοντας στον ώμο

κι έζησα της ζωής τ' αστροποβόλι

Μα βρήκα εδώ γαλήνιο αραξοβόλι 

κι έδιωξα κάθε φόβο, κάθε τρόμο.

Γαλήνη και σιωπή θα κάνω νόμο (!)

στ' ωραίο της ψυχής το δροσοβόλι.

 

Δεν τη, φοβούμαι την οργή του ανέμου

Της χειμωνιάς τα παγωμένα χιόνια.

Γαλήνια σιωπηλά κυλούν τα χρόνια

Στοργή κι αγάπη νιώθω γύρωθέ μου,

του μίσους τα δαιμόνια,

τα τελώνια νέας ζωής γινήκανε αηδόνια

 

**

Ιακώβου Χρυσάνθη

 

Τεθλασμένοι εαυτοί
 

στα μισάνοιχτα παράθυρα,
 

στα τρία, στα εννιά, στα εικοσιπέντε,
 

ποιόν να διαλέξεις…
 

στα είκοσι, στα εικοσιεννιά, 

στα τριανταδύο,
τόσες ζωές,
 

ποια να διαλέξεις,
 

τόσες εκδοχές,
 

τόσες θολές
 

αντανακλώμενες
 

ακαθόριστες λύσεις.

 

**

 

Αλέξανδρος Ίσαρης

 

Βουτούσα κάθε τόσο

Γάζες καθαρές

Μέσα στην τρύπα

Πάνω απ’ το μάτι

Κι ύστερα στράγγιζα

Με τα δυο μου

Χέρια τα όνειρα

Ξανά και ξανά

Ώσπου κοιμήθηκα

Εξουθενωμένος.

 

**

Καϊτατζή-Χουλιούμη Δέσποινα

 

Σα να ΄τανχθές
δέντρα χυμώδη λυγερά
πόθο γιομάτα
άνθιζαν κλαδιά
άπλωναν ρίζες….
Σύντομα αλίμονο
τόσο σύντομα
αύριο κιόλας
καράβια ξέμπαρκα
γυμνά, ανάλαφρα, βαριά
γλυκόπικρο μειδίαμα απορούν
γέρνοντας προς την άλλη χώρα.

 

**

 

Καλαποδάς Κωνσταντίνος

 

Ακόµα ένα και ελεύθερος.
Ακόµα ένα βήµα και βγαίνω
Από τη φυλακή της σιωπής.
Γι’ αυτό άσε µε να ελπίζω,
Χρώµατα ν’ αγγίζω αγάπης
Γι’ αυτό άσε µε να ελπίζω,
Τους πόνους να ξορκίζω µ’ ένα χαµόγελο
Και να ζωγραφίζω αστέρια και φεγγάρια.

 

**

Έλεγχος διαβατηρίου / Γεώργιος Καφταντζής

 

Διάβαζε σιωπηλός κοιτάζοντας
πότε τη φωτογραφία, πότε τον ταξιδιώτη.
“Ισχύει για πολλά ταξίδια μετ’ επιστροφής
και για όλες τις χώρες του κόσμου.
Πρόσωπο, ρευστό, πιθανόν ωοειδές.
Ανάστημα 1.700 μ. (φανερό το λάθος).
Χρώμα οφθαλμών, λευκό.
Κόμη, στατική.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά :
Εγκάρσια ρωγμή. Διαρρέει πίσσα.
Τοπίο με καρδερίνες.
Λάρυγξ αδρανής.
Έσωθεν επιπολάζον έλος.
Υπογλώσσιο σκουριασμένο.
Διάσπαρτα λέπια οι χαμένες ευκαιρίες”.
Θάνατέ μου, είπε ο ελεγκτής
και έδωσε το σήμα να περάσει.

 

**

Χρήστος Κουκουσούρης

 

ΚΟΛΠΟ ΓΚΡΟΣΟ

Στην κούτρα σου γραμμένο το ‘χες πάντα
δεν κυνηγάς την μοίρα σου, αυτή σε κυνηγά
κάν’ το μια φωτεινή στον τοίχο σου λεζάντα
αλήθεια, που σαν όλεθρος τα στήθια σου ριγά

 

Όσο κι αν ραίνεις μ’ ύδρω κι άλικο αίμα
κάθε πτυχή που ‘χει η ψυχή και που διψά
του θάνατου το καλωσόρισμα αψηφά
και θέλει το, στη δημοσία το ατόφιο ψέμα.

 

Να δουν κι άλλοι που γνωρίζεις, πόσο
την πλάνη σου καλλιεργούν τρακόσοι
μ' ένα περίτεχνο παιγνίδι κόλπο γκρόσο

 

ελπίδα σου προσφέρουν με τη δόση
χωρίς κανόνα διπαράλληλο ή πυξίδα
κι ας σού ‘ταζαν χρυσάφι σαν του Μίδα.

 

**

Μαραγκάκης Λευτέρης

 

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 69 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Παντού όπου σε κρατούσα πληγές.
Αστείο βέβαια από μια μεριά για την ηλικία μου,
αλλά φαίνεται ο χρόνος είναι πουλί
που κάνει κύκλους συνέχεια.
Έτσι και τώρα ακόμα κάθε βράδυ
η Ψαμμάθη του Γιώργου Καφταντζή κι ο ύπνος μου
κατάντησαν μια τέλεια διαφάνεια.
Ειδικά στη περίπτωσή μου,
ο Σεπτέμβρης κι εγώ, ταχθήκαμε
να ζούμε στο ίδιο στεγανό κιβώτιο.

 

**

 

Απόστολος Μπόικος