Μαρία Νεφέλη: Ποιητική Συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη (Απόσπασμα / 42 ρήσεις - στίχοι) Ίκαρος, Αθήνα 1978

1.     Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει.

2.     Τέτοιαν εύστοχη δείξε αδεξιότητα

και να: ο Θεός!

3.     Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι
        σβήσου με γενναιοδωρία.

4.     Είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

5.     Όταν ακούς αέρα

6.     είναι η Γαλήνη που βρικολάκιασε.

7.     Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου
     δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της.

8.     Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!

 

9.     Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.

 

10.                        Παιδιά κι αγγόνια της απάρνησης

είναι όλα τους μπάσταρδα.

 

11.                        Φτασμένες οι προλήψεις σε μια καθαρότητα μαθηματική
        θα μας βοηθούσανε να κατανοήσουμε τη βαθύτερη
        δομή του κόσμου.

12.                        Η Λύπη ομορφαίνει

επειδή της μοιάζουμε.

13.                        Ο τρομοκράτης

είναι ο άξεστος των θαυμάτων.

14.                        Μακριά μέσα στ' απώτατα βάθη του Αμνού
                                   ο πόλεμος συνεχίζεται.

15.                        Από τον στοχασμό σου πήζει ο ήλιος μες στο ρόδι

κι ευφραίνεται.

16.                        Τρώγε την πρόοδο

17.                        και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της.

18.                        Δυστυχώς και η Γη

με δικά μας έξοδα γυρίζει.

19.                        Είναι αγένεια

να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα.

20.                        Δίνε δωρεάν το χρόνο

αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια.

21.                        Την αλήθεια τη «φτιάχνει» κανείς

ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα.

22.                        Κι από την ανάποδη φοριέται η φαντασία

και σ' όλα τα μεγέθη της.

 

23.                        Το άπειρο υπάρχει για μας

24.                        όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.

25.                        Ιδιώτευε μες στο Ανερυθρίαστο.

26.                        Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα
      και για την Ευθύνη.

 

27.                        Από φυσικού της η μαυρίλα

πρέπει να 'ναι και κλεπταποδόχος.

28.                        Στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται.

29.                        Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες
                                     θα 'τανε αληθινή σωτηρία.

30.                        Το «κενό» υπάρχει

όσο δεν πέφτεις μέσα του.

31.                        Προσπάθησε να οδηγήσεις την τεχνική τελειότητα
                                    στη φυσική της κατάσταση.

32.                       
Όταν η συμφορά συμφέρει

λογάριαζέ την για πόρνη.

33.                        Κάνε άλμα

πιο γρήγορο από τη φθορά.

34.                        Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος

όπως ο καρχαρίας από το αίμα.

35.                        Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται.

36.                        Όταν η ζωή μάχεται

οι νεκροί στον Άδη μηδίζουν.

37.                        Έτη φωτός στους ουρανούς

έτη Αρετής μες στον άσβεστη.

38.                        Έχει τη μέση της και η άκρη-άκρη.

39.                        Δεν εγεννήθηκεν ακόμη

ο Μαγγελάνος ενός τριαντάφυλλου.

 

40.                        Όποιος μπορεί και φορτίζει την ερημιά

έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του.

41.                        Αν κάτι αδημονεί μέσα στην άγρια μέντα

είναι της αγιοσύνης σου το λαγωνικό.

42.                        Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής
        γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.

 

43.                        Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη

44.                        πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.

45.                        Όταν ακούς «τάξη»

ανθρωπινό κρέας μυρίζει.

46.                        Αν είναι να πεθάνεις πέθανε

αλλά κοίτα να γίνεις ο πρώτος πετεινός
                        μέσα στον Άδη.