Τέρμα Θεού, εκδόσεις Γαβριηλίδης / Αντωνία Μποτονάκη

 Ό,τι με συνιστά να σβήσω

Κύριε νύχτωσε.
Κουράστηκα όλη μέρα να γυρίζω
μες στο φως.
Ξεβάψανε τα μάτια μου
όλο τα ίδια και τα ίδια.
Μια σβήστρα μοναχά κρατώ
-κι εκείνη φαγωμένη-
και προσπαθώ ό,τι με συνιστά
να σβήσω.
Πάει καιρός που ξέμεινα από πίστη
μα προπαντός από ταπείνωση
κι όταν νυχτώνει
εύφλεκτες σκέψεις κι αναμνήσεις λούζομαι
και ικετεύω κάποιος να βρεθεί
τη σπίθα για ν’ ανάψει.