Μαρία Γκουτζαμάνη: Απλώθηκε το "πολύ" κι έγινε αγάπη...

Ερωτικές Πνοές

Ερωτικές πνοές που

το κορμί δεν τις

χωρά, ακούσματα

του Σύμπαντος

τυπωμένα πάνω του

εις τους αιώνες.

Γεννήματα παθών και πόθων που τυραννούν ηδονικά το νου

και επιταχύνουν τις

ανάσες των

φθαρτών κυτάρρων.

Θεική μεγαλοπρέπεια

το περασμά τους,

μνημονεύουν το

παρελθόν,

δραπετεύουν

στο παρόν

κυοφορούν με

αγωνία το απρόσμενο ερωτικό μέλλον

Εκφραστές επιθυμιών

που ξεπερνούν

το εφήμερο, το

προδομένο φθαρτό

γήινο στοιχείο που εφάπτεται του κοινού.

Δεν τους πρέπει το κοινό, κι ας είναι απλές.

Δέηση στην απεραντοσύνη τους.

**

Κάποτε Το "Πολύ"

Απλώθηκε

το "πολύ"

κι έγινε αγάπη...

ξεχύθηκε ακράτητο

ζεστό, ρευστό

σαν ήλιος του μεσημεριού

και γίνηκε στοργή...

Και όρμησε γλυκόπνοο

στις ψυχές

αγνό σαν μέλι, πρωτοανοιξιάτικος ανθός...

και γίνηκε βάλσαμο στον πόνο, γιατρικό στις λαβωματιές των αιώνων...

και θρυμμάτισε τον πόνο...

Ήρθε κι η ώρα η σκληρή που αντάμωσε ψυχές μικρές που δεν κατάφεραν να το χωρέσουν...

και πήραν λεπίδια, μαχαίρια και σπαθιά και το κόψαν στα μέτρα τους...

Άδοξο τέλος μονολόγησαν όλοι αντικρίζοντας τα απομεινάρια του στο χώμα.

**

Εκείνος ο Σεπτέμβρης

Χαροπαλεύουσες μνήμες, ανθοί ενός νεανικού έρωτα

με πρωταγωνιστές

τα πεσμένα φύλλα

των δέντρων

και ένα πακέτο τσιγάρων

με χαραγμένο πάνω

του βιαστικά δυό λέξεις ...

καλό ταξίδι.

Λεηλάτες συναισθημάτων

τα χρόνια της ζωής μου, κιτρινιασμένες

από την υγρασία

της ψυχής οι μνήμες,

τα φύλλα και πάλι

στο τελευταίο τους ταξίδι αγγίζουν με θλίψη το χώμα

στην αίσθηση του τέλους της υπαρξής τους.

Το βλέμμα ζεστό

καθώς αντικρίζει το μισοκατεστραμμένο

πακέτο τσιγάρων

ξεχασμένο ευλαβικά σε κάποιο συρτάρι αναμνήσεων καθώς τα χέρια

τρεμάμενα το αγγίζουν

με όλη την ιερότητα

που του πρέπει.

Απλόχερη η ζωή μαζί μου σκέφτηκα...

μου δώρισε τα χρώματα εκείνου του Σεπτέμβρη.