Λεωνίδας Οικονομίδης : Κι εμείς πάντα εκεί... Δον Κιχώτες

ΤΟ ΦΥΣΗΜΑ Τ' ΑΝΕΜΟΥ

Ατελεύτητα τα όνειρα
μαραμένες οι ελπίδες
ασάλευτοι οι μύλοι του νησιού
Κι εμείς πάντα εκεί...
Δον Κιχώτες άλλων εποχών
πολεμώντας ανεμόμυλους
με τις πολεμίστρες να χάσκουν
ανοιχτές πληγές της Ιστορίας
Κι εμείς πάντα εκεί...
με της απανεμιάς τ’ άδικο
να μάς στοιχειώνει
προσμένοντας καρτερικά
το φύσημα τ' ανέμου,
φιλί ζωής
στις ανευόδωτες ελπίδες
και στ' ανεκπλήρωτα όνειρα

 

**

ΛΕΥΚΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ

Καθώς άρωμα γιασεμιού
διαχέεται μεθυστικά
σε μια χαλαρή παράσταση
καλοκαιρινής βραδιάς
αφήνω τα λευκά μου όνειρα
να με παρασύρουν αργά
σε μαγευτικά ταξίδια
των νεανικών μου χρόνων
σ’ ολάνθιστους γιαλούς
με νύχτες φεγγαράδας
Μα τι κρίμα πριν το ξημέρωμα
η βάρκα προσάραξε
στα ρηχά νερά των εποχών
αφήνοντας αραιά σημάδια
μαδημένα γιασεμιά
τα λευκά μου παράπονα…