Υπάρχουν στιγμές που νιώθω
σαν να σκάβω νεκρά γράμματα,
ως αλχημιστής για ασύμφωνους
φθόγγους και ρήματα.
Λαξευτής μεμονωμένων λέξεων
που συγκεντρώνονται σε χαρτί.
Υπάρχουν στιγμές που βλέπω τον εαυτό μου
μόνο ως περιπατητή
χωρίς να μπορώ να βάλω
στο στυλό οποιαδήποτε φράση
που αντικατοπτρίζει την ταραχώδη
αστάθεια των τρελών συναισθημάτων μου.
Υπάρχουν στιγμές που ο χρόνος
περνάει μεταξύ
λευκών δακρύων και στεναγμών.
Υπάρχουν στιγμές που ψάχνω
θρύλους κρυμμένους μέσα σε
θραύσματα ακεραιότητας.
Υπάρχουν στιγμές
με μονολογικά βαθιές σιωπές
κρυμμένες πτώσεις μου στο ποτέ
του πουθενά
κληρονόμοι της δικής μου κατάκτησης
που αγνοούν το μέλλον
αγκυροβολημένες στης ψυχή μου
το αραξοβόλι.
Υπάρχουν στιγμές
Απογυμνωμένες από το χθες
σε κενό χωρίς θόρυβο ή σχήματα
σε έναν απαθές λήθαργο,
βυθισμένες στο πεπρωμένο του μυστηρίου.
Υπάρχουν στιγμές
πληγωμένες από τη σκόνη της αξιοπρέπειας,
και φεγγάρια που αναζητούν βροχές.
Υπάρχουν στιγμές
έξω από το ηχηρό χειροκρότημα
μιας διαθέσιμης ηχώ.
Υπάρχουν στιγμές που
παρατείνουν τον σαρκασμό του σκότους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου