Θρυμματισμένοι Καθρέφτες / Νικόλας Σαλίβερος

Φαύλοι οι άνθρωποι και ουδόλως εντρεπόμαστε,

μεσ’τους καθρέφτες με έκσταση να κοιταζόμαστε.

Κοιτάμε και θαρρούμε, τον εαυτό μας ότι βλέπομε,

γιατί μας τρέφει της ζωής αυτό το παραμύθι.

Πίσω τους η αλήθεια πως κρύβεται, το ξέρομε,

όμως ηθελημένα την πετούμε μέσ’τη λήθη.

Σκόρπιοι καθρέφτες, όλος ο κόσμος  είναι γεμάτος,

αφού στο πρόσωπο του καθενός φαίνετ’ο άλλος.

Κι’αν τη φαιδρή καμπούρα η καμήλα, απ’ τη φύση,

δεν βλέπει πίσω της, εν γνώσει του ο «Μεγάλος»,  

καυχιέται τέλειος, δυνατός και φτιάνει....<κράτος>

και τους καθρέφτες, «ψεύτες» θεωρεί  κι’  έχει φτύσει.

Φαύλοι οι άνθρωποι, μες τους καθρέφτες ονειρευόμαστε,

κι’αν νιώθουμε αφυπνισμένοι ,όμως κοιμόμαστε.