Αποστολος Α. Φεκατης: [Οι συγγενείς ήταν αυτοί]

Οι συγγενείς ήταν αυτοί
που επέμεναν ότι το λευκό
ταιριάζει στη ντουλάπα

στη κάτοψη του δωματίου
δεν φαινόταν οι εποχές.

Εν τω μεταξύ τα ρούχα
παρελαύνουν
σύμφωνα με τις αργίες .

Έχω κι εκείνη
τη μπλούζα
μ ένα θρασύ λεκέ
να μου σημαδεύει
τα καλοκαίρια
ανάπηρο
ν' αφήνει το σφρίγος μου.

Καρφίτσες σκόρπιες
στη μακέτα
όσες αντέξουν θα μιλήσουν
για το παρελθόν
οι υπόλοιπες
μελλοντικές υποψίες
για μιαν αναποφάσιστη αγκαλιά.

Αλλάζουν οι καιροί
αυτό
δεν πρόλαβες να μου το πεις.

Κι εγώ να προσπαθώ
να διακρίνω
τα δάκρυα
στο νερό.