Μία [1] Ποιήτρια - Τρία [3] Ποιήματα: Σοφία Βέλλου- Σκουλίκα

Την κα Σοφία Βέλλου – Σκουλίκα την γνώρισα μέσω του διαδικτύου και μας ένωσε η αγάπη μας για την ποίηση. Μάλιστα συνεργαστήκαμε στην έκδοση μιας Ποιητικής Συλλογής (Ταξίδια Πολύτιμα του Νου από τις εκδόσεις Όστρια) και γράψαμε και ελάχιστα ποιήματα από κοινού. Αυτό που ξεχωρίζει στον ποιητικό της λόγο είναι η αγάπη και ο αυθορμητισμός. Έμπνευσή της ο άνθρωπος και η Θάλασσα.

[Πάψε να μιλάς για θάλασσα] 

Πάψε να μιλάς για θάλασσα , 
μιλά μόνο για τη γη.
Xρονια κουβαλώ αίμα αλάτι , 
από την θάλασσα πηγή.
Ξέρω για δράκοντες , 
για κύματα βουνά .
της σκάλισα , με νύχια όνειρα παλιά ....

**

[Βότσαλο εσύ, εγώ κοχύλι] 

Βότσαλο εσύ, εγώ κοχύλι,

μαζεύω στάλα στάλα την αλμύρα της

καλέ μου, καμιά σταγόνα να μη χαθεί

αυτό το γαλάζιο της να μη λερωθεί...

Το άσπρο των κυμάτων να μη χαθεί.
Βότσαλο εσύ, κοχύλι εγώ.

**

ΚΟΧΥΛΙ ΕΓΩ - ΒΟΤΣΑΛΟ ΕΣΥ

Κοχύλι εγώ, καλέ μου, βότσαλο εσύ

στης θάλασσας τα κύματα.

Ένας γλάρος βλέπει από μακριά

ό,τι περάσαμε, καλέ μου, ό,τι ζήσαμε.

Βλέπεις, η θάλασσα είναι σκληρή,

γεμάτη χοντροκομμένο αλάτι.

Βότσαλο εσύ, εγώ κοχύλι,

μαζεύω στάλα στάλα την αλμύρα της

καλέ μου, καμιά σταγόνα να μη χαθεί

αυτό το γαλάζιο της να μη λερωθεί...

Το άσπρο των κυμάτων να μη χαθεί.

Βότσαλο εσύ, κοχύλι εγώ.