Πόσο ντρέπομαι / Νίκος Δημογκότσης

Αχ !και πως να κρατήσω το χέρι

ενός παιδιού που πεινάει...

και πως στον γκρίζο ουρανό των ματιών

να καρφιτσώσω αστέρια και χαμόγελα.

Και πως να μαζέψω τα δάκρυα

από τους γκρεμούς του προσώπου...

Και πως να δικαιολογήσω τον κόσμο

των μεγάλων, που αλόγιστα ολιγωρεί,

στους λίγους επιτρέποντας

να κατακλέβουν την ψυχή του...

Αχ ! και πως να του πω,

ότι η πείνα του, πολεμικά εφόδια γίνεται

και αποφάγια στα σπίτια των πλουσίων.

Και πως να του διαβάσω

ετούτη την ανέξοδη γραφή,

όταν ο θάνατος λιγνεύει το κορμί του...

Πόσο ντρέπομαι αδελφοί

για τούτη την γραφή...πόσο...

Νίκος Δημογκότσης