[Ένα φεγγάρι αλήτης] / Ψάρρη Τζίνα

Ένα φεγγάρι αλήτης
και σκόρπιες λέξεις, αδέσποτες
σε χείλη που διστάζουν
Λάμπει αναίτιο το ασήμι
επάνω σε αλύτρωτα κορμιά
Βλέμματα μόνο αντικριστά
απόσταση κι εγγύτητα
που ψιθυρίζει άσκοπη ενοχή
ίσα για να ματώσει την αγάπη
Παραίσθηση ας είναι η απομάκρυνση,
ρόδινη ας ξυπνήσει ανατολή
στα βλέφαρα της νύχτας που λαβώθηκε....