ΔΙΑ ΜΑΚΡΟΝ / Αραμπατζής Αλέξανδρος

Κοντεύει άπειρο – πώς και πότε να θυμηθείς
Την πορεία του διηνεκούς τραύματος
Από τον ορθοστάτη ως τον φανοστάτη;
Οι κεραίες των πολυκατοικιών της γειτονιάς λιώνουνε
Στον απόηχο από τους ψιθύρους της απόκοσμης σιωπής
Αλλού γεννήθηκες – αλλού έκλαψες – αλλού λύγισες
Αλλού υπηρέτησες φαντάρος – αλλού απήγγειλες
Την πρώτη ραψωδία της ζωής σου σε ημιστίχια
Κι εδώ που σφράγισες τις παρακαταθήκες σου
Εδώ βρίσκεσαι – κοσκινισμένος στις στάχτες
Να εκλύεις πράσινο φως σε ρουτινιάρικες συνήθειες