μέγας εξουσιαστής / Αγγελική Γραφάκου

Με ξεγελάς Χρόνε Άχρονε
Βιαστικέ κι Ανύποπτε
και με κυκλώνεις
Δεν πρόκαμα για χτες να πω
και τσουπ !
κάμποσα χρόνια μετρώ
ξεπέρασα και τα μισά του αιώνα.
-Πότε οι Άνοιξες και πότε οι χειμώνες;;
Ε και;;
οι νύχτες άλλοτε σκοτεινές και άλλοτε φεγγοβόλες
στις καρδιές θα ευωδιάζουν Έρωτα
και χίμαιρες πάντα θα μας τάζουν..!

Σε περίμενα από καιρό Φθοροποιέ
Σ ‘ αναγνωρίζω από τα χέρια μου
που σαν ποτάμια ορμητικά κι αόρατα
τις φλέβες μου φουσκώνουν.
Μα εσύ μην γνοιάζεσαι γι αυτό..
Στα χνάρια πάνω περπατώ
αυτών που πέρασαν πριν από με
και σιγουριά μεγάλη νοιώθω..

Πότε ανατέλλει ο ήλιος και πότε δύει;;
Ε και;;
Τις πιο πολλές φορές θα περνά και θα ξαναπερνά
απ’ τις κουρτίνες στα παράθυρα και θα τις καίει.
Θα μπουμπουκιάζουν τις Άνοιξες τα κλώνια της ροδακινιάς
και το καλοκαίρι τους καλλιστήμονες
μιλιούνια τα μελίσσια θα μαζεύουν..

Τικ τακ τικ τακ σαν εκκρεμές
έχεις μια μελωδία στη σιωπή
ανάμεσα στον θάνατο και την ζωή
Συμπαντικός και Άπειρος
λικνίζοντας την μοναξιά μου
και άλλοτε βράχος ακλόνητος
σαν τις κοιλάδες
και σαν τα βουνά..Βουβά..
όγκοι σιωπηλοί στέκουν.
Ε και;;
Εμείς θ ‘αγαπούμε τους τραγουδιστές του δρόμου
μερικές φορές κι εμείς θα τραγουδούμε
κι η αύρα η βραδυνή κι αυτή θα τραγουδά ανάμεσα απ’ τα φύλλα
κι οι άνεμοι θα γνωρίζουν των δέντρων τις αντοχές..!

Χρόνε Άφθαρτε
Μεγάλε Εξουσιαστή της επίγειας ζωής μας
μόνον ο θάνατος δεν σε νικά
μα ούτε κι εσύ εκείνον..
Είναι θαμμένοι στον Ύπνο τους οι νεκροί
Έχουν όλοι ξαπλώσει και βαθειά κοιμούνται..
Μην γνοιάζεσαι γι αυτό..
Ο ήλιος κι η βροχή δεν τους πειράζει
Μηδέ το Ουράνιο Τόξο.