Άδηλο μέλλον / Αξαρλής Αρτέμης

Διαρρηγνύοντας τον ομφάλιο λώρο

της συνήθειας την σκέψη,

πέρα από τον συμβατικό ορίζοντα

της φαντασίας, να καλπάσει άφησα…

-Διερευνώντας, με το μάτι Πολύφημου,

αναντιστοιχίες γεγονότων

της ιστορίας ψίθυρο,

αφουγκράστηκα…

Επτασφράγιστες, αιώνων, πύλες

διήλθα αλώβητος προσμετρώντας

στην υπόσταση μου, των Θεών,

ειδικό βάρος…

-Διατηρώντας ως πρότυπο

εθνάρχες διδασκάλους

στα πανανθρώπινα,

συνταυτίζομαι απλοϊκά…

-Αντρειοσύνης γόνος προγενέστερης

δεινών, επερχόμενων την δίνη,

ίχνος ανυποψίαστο,

παρασύρομαι…

-Ατέρμονη, η του σύμπαντος πορεία…

-Απρόσμενο το τι, μέλλει γενεί…

Στο απευκταίο, άδηλο μέλλον!