Ο Γιάννης, η Μαρία, ο Πετρής
η Κατερίνα, η Μαντούλα, η Νεφέλη
ξεκίνησαν δεκάτη του Νοέμβρη
να κατακτήσουν τη Μεγάλη διαδρομή.
Δώδεκα μπλόκα στηθήκαν στη σειρά
κι ακούστηκε της έναρξης κανόνι
τα πόδια τους απέκτησαν φτερά
και γέμισαν πουλιά οι δρόμοι όλοι.
Κι ήρθε βροχή από τον ουρανό
θεού ιδρώτας πότισε το δρόμο
και η καρδιά χτυπούσε με ρυθμό
τραγούδια λέγοντας παρέα με το χρόνο:
Προχώρα εμπρός και πάντα να θυμάσαι
κλαδί ελιάς στον Τύμβο να κρατήσεις
στεφάνι πλέξε με θάρρος, μη φοβάσαι,
να το φυλάς έως ότου τερματίσεις!
Κοίταξε εμπρός , ποτέ, μη σταματήσεις
και να σε τρέφει παντοτινή ελπίδα
πάνω στα βήματα του Λούη να πατήσεις
του ημεροδρόμου να αγγίξεις την ασπίδα!
Ποτέ, τον στόχο, δεν πρέπει να αλλάξεις,
σίγουρος να ‘σαι, τη μάχη θα κερδίσεις,
στο Καλλιμάρμαρο στην ώρα σου να φτάσεις
γιατί το θέλησες πολύ να τερματίσεις!
Και μη ξεχάσεις, ξανά, όταν περάσεις
φόρο τιμής στους μαραθωνομάχους
δώσε ξανά , τον Τύμβο όταν κοιτάξεις,
γιατί τα όπλα τους χαρίσανε σ’ αμάχους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου