ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΟ ΧΟΛΕΜΑ / Γουργιώτου Αρετή

Χόλιασε η Μήνη με τους ανθρώπους.
Ολοπόρφυρη πρόβαλε και καταμεσής χρίστηκε με το γκρίζο της θλίψης.
Το άδικο είδε από ψηλά κύρης και αφέντης να σεργιανάει.
Το βλέμμα της στις ορδές των κατατρεγμένων καρφώθηκε..
Το ψέμα είδε να βασιλεύει και τα πισώπλατα χτυπήματα.
Καλύβες να στενάζουν στα ριζά των παλατιών.
Αλυσίδες άκουσε να κροτούν σερνάμενες από την αέναη δουλεία.
Τις φεγγαροαχτίδες κόγχεψε αιμάσσουσες από ρανίδες αθώων.

Δεν άντεξε η διαφεντεύτρα του ουρανού!.
Με κεραυνούς και νεροποντές συμμάχησε.
Μάζωξε τα νέφια και στην εμπασιά τους κρύφτηκε, να μην θωρεί τον κόσμο τούτο τον ανέσπλαγχνο.