Κρινόφυλλο / ΕΛΕΝΗ ΛΑΜΑΡΗ

Ένα κρινόφυλλο νεκρό τ’ αγέρι αργά το σέρνει
Ποιος ξέρει τι μεσ’ τη ζωή ακόμη το κρατεί!
Άταφο παραδέρνει
Μα κάτι αναζητεί.

Την ευωδιά του στην πνοή του ζέφυρου γυρεύει,
Στο σιωπηλό το βράδυασμα στη μυρωμένη αυγή,
Τον κρίνο του αγναντεύει
Κατάχλωμο στη γη.

Κ’ ενώ μονάχη συντροφιά του μένει μαύρη θλίψη
Του νεκρού κρίνου η μυρωδιά σα να ’ναι προσευχή
Πηγαίνει αργά στα ύψη
Μιας κόρης τη ψυχή.