ΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ / Γιώργος Αλεξανδρής

Με δυο αφρόντιστες σιωπές,

δόλιες αθωότητες στη βία της ανάγκης

και την ανώδυνη παραδοχή των συμβιβασμών,

αποδέχτηκε συμβουλές και υποδείξεις,

ενέδωσε σε διατεταγμένες απόκρυφες απειλές,

κατέφυγε σε εύσχημες ερμηνείες και σπουδές

κι αφέθηκε ανερμάτιστος σε ευθύνες και ευθιξίες.

Με δυο άναρθρες κραυγές,

ανώριμη κι απρόσωπη ηχώ του διπλανού του,

ορθόδοξες  στην πρόφαση συναίνεσης

και την αναγνώριση ισχύος και δικαίου,

αμφισβήτησε πρακτικές και ομορυθμίες,

όρθωσε ανάστημα κοινωνικής επιταγής και χρέους

και συντάχθηκε επίκλητος κι ομόλογος συνοδοιπόρος.

Αδίκαστες οι εποχές κι αλόγιαστες οι συμπεριφορές,

η ταύτιση ασφάλεια και η αποχή αγώνας

καθώς η αλλοτρίωση σπούδαγμα είναι και θεσμός

στην κοινωνία της σιωπής,της βοής και της φυγής,

που ασύνειδα στα ησυχαστήρια ανακαλύπτει

αντίσταση στη συνήθεια, ανατροπή στο πρέπον

και την πληρότητα ζωής,σοφία της φοβίας.

Σαν έχει η πίστη μέτρημα κι ο στοχασμός τις άκρες,

πλαίσια στενά η ηθική και η λογική κανόνες,

οι δυο αφρόντιστες σιωπές παραίτηση και δειλία είναι,

οι δυο άναρθρες κραυγές περισπασμός κι αντινομία,

εχέγγυα προσαρμογής στην ευπρέπεια της ομοιομορφίας

δίχως ρωτήματα και αναστολές, χωρίς επινοήσεις,

συνύπαρξη διαβλητή σε μια κλειστή κι αμνήμονη κοινωνία.