Staccato / Δρόσος Συνοδινός

Τουλάχιστον

είμαι

εγώ
κατ' Ελάχιστον

με δυσοίωνα μάτια
στην κλεψύδρα
Φθορά
που μας δόθηκε
τυραννία
ο Χρόνος

- Πού Γελώ;
και
- Πού Κλαίω;

χάνω πάλι το μ έτ ρημ α

στις παλίμψηστες μέρες μου
προσπαθώ να επιβάλλω
μια Αρχή

- Πότε Υπήρξα;

τα γυμνά μου τα χέρια
να ορίσω πασχίζω

έστω μόνο
για Εδώ

στις στιγμές
που εγώ

κατ' Ελάχιστον

Είμαι.