Γιάννης Φιλιππάκης: Τρία (3) Ποιήματα

Από την  ποιητική συλλογή  '' Αθρυμμάτιστοι κόσμοι '' εκδ. Δρόμων

Στου νου την στρατόσφαιρα 

Σιωπή χάρτινη
καρπός φθινοπώρου,
χωρίς φιλιών γεύση.
Άλλων καλοκαιριών πάθος
αρχαίων εγκαταλείψεων.
Ποιος θα τρυγήσει τα τριαντάφυλλα,
ποιος τους βασιλικώνες θα ποτίσει,
ίσως ένα δάκρυ ονείρου ολόγλυκο
μετά την κάθαρση,
πόσιμο.
Αποχαιρετά ο στεναγμός
ταμάτων εικόνες,
σε ροδοδάφνες το μυστικό του
μπολιάζει.
Τα παράθυρα καρφώνει η σκέψη
της επιθυμίας μη φανούν τα στήθη.
Εκεί στου νου την στρατόσφαιρα
η φαντασίωση κλειστών πια κρίνων,
κάδρο.
Κι αυτό το κορίτσι,
νερό να ξεδιψούν οι άγγελοι .
Ανταύγειες από ηχώ ερχομού
γητεύουν το σήμερα,
προτού θωριά γίνει
το χθες...

**

Θηρία στην Συρία 

Τριγυρίζει ο θάνατος
με ανάσα πύρινη
σε δρόμους χωμάτινους.
Μαυρομάντηλες μάνες τρέχουν
το στερνοπαίδι να σώσουν,
τις ερπύστριες αγνοούν
των τεράτων.
Οι κήποι στις οβίδες
παραδόθηκαν.
Μονάχα σιωπή,
βούρκωσαν τα ωδικά
και οι σειρήνες.
Σχέδια κάνουν Κύριε
σχέδια είχαν,
έσπασαν οι ώρες
τα ρολόγια τους.
Των ατσάλινων πουλιών
προς βορά οι φωλιές τους,
τα δέντρα σκελέτωσαν
και τις ψυχές.
Ήδη μια μέρα, ήδη μια νύχτα
και οι σταυροί δεν φτάνουν,
ούτε τα φέρετρα.
Το καντήλι της ειρήνης
ανάψτε απόψε.
Με άκαυτα φτερά περιστεριών
στον θλιμμένο ουρανό
να φτάσει η προσευχή.

***

 Μεγάλη τύχη 

Συλλογισμού ώρες ,
σιωπή δίχως θόρυβο.
Πολύχρωμη πεταλουδίζει η μνήμη,
μια σε γερακίσιους ουρανούς
με των ματιών της το χρώμα
μια σε εναγκαλισμούς ναυαγών
στα μπράτσα της νύχτας .
Πού να είναι τούτη την ώρα
που ο ποιητής ψαχουλεύει
τα γράμματα.
Ποιο ηλιοβασίλεμα σε γραμμή ορίζοντα ,
φιλί ουρανού και θάλασσας ,
καυτό φιλί της μέρας στη νύχτα ?
Κι όταν του καφέ οι ιχνογραφίες
και της αυταπάτης το ξεφύλλισμα,
τα μυστικά τους φανέρωσαν,
ώριμα τα σταφύλια του νου
για τρύγο .
Μην ακούτε πως γερνάει η γη,
τα ημερολόγια τις μέρες ξέχασαν
όταν ο έρωτας πλάγιασε
ανύσταχτος.
Λέει τ όνομα της
και το Φως ηχεί
σαν τα λόγια των πρωτόπλαστων
που έμαθαν το Α στης νεογέννητης αγάπης
την γλώσσα.
Πόσα της επιθυμίας κουτιά στοιβαγμένα
η ανταπόδοση άνοιξε ,
πόσο νερό απ τα χείλη της ?
Κι αυτά τα σμαράγδια της εξόρυξης ...
Τι μεγάλη τύχη
ένα κατακόκκινο
τριαντάφυλλου στόμα
να λέει καληνύχτα,σ αγαπώ .
Αχ, όνειρο
μη με ξυπνάς ...