11 ποιήματα του Ντέμη Κωνσταντινίδη

[Ανταλλακτήρια χρυσού]

Ανταλλακτήρια χρυσού κατά μήκος της Εγνατίας
Η ροή των αυτοκινήτων με το σταγονόμετρο
Σε κάθε φανάρι ναρκωμένα παιδιά, άδειες βιτρίνες, ενοικιαστήρια.
Μέρος της ασφάλτου, σ’ αδιάκοπα μονά ζυγά
Εναλλασσόμενα στους χρόνους, χωρίς υπόμνηση ονόματος
Γλιστρώ ανάμεσα στις χαραμάδες.
Είμαι η αιώνια σκόνη των καταθλιπτικών κτιρίων.

Ευλύγιστες μελαγχολίες, Βακχικόν 2014

& Ελεύθερη ψηφιακή έκδοση 2019

Αριστοτέλους

Γεμίσαμε μαύρες σημαίες!
Στριμώχνονται οι άνεργοι
στα πάρκα και στις καφετέριες
σκόρπιες παρέες.
Λοξοκοιτούν υπάρξεις αιθέριες
και αραδιάζουν τα προσόντα τους
ο ένας στον άλλον.
Υπολογίζουν τις προϋπηρεσίες τους
οι μεγαλύτεροι μετρούν τα ένσημά τους
μα δεν τους βγαίνουν.
Ξαναβουτούν στις αγγελίες τους
κουβεντιάζουν
έρχονται κι άλλοι με την ώρα.
Αφηρημένη κάποια γυρνά και τους κοιτά―
τότε, ασυναίσθητα εντελώς, αναστενάζουν!

Ιχθύων λόγος, University Studio Press 2011

Περισπούδαστο

Ζευγαρωμένα φοιτητάκια
σε ταβέρνες
επιστρέφοντας
Σβώλου-Ροτόντα και πιο πάνω
―εκεί που είσαι ήμουνα―
Σβώλου-Ροτόντα και πιο πάνω...

Ο ποιητής αντίθετο του νικητής.

Της μοναξιάς καλή συνέχεια, Φαρφουλάς 2019

2012

Αυτή η πόλη όλο σαπίζει
Αργά αργά αλλά σταθερά
Συθέμελα ως τα βάθη τρίζει
Παλιά φαντάσματα ξυπνά.

Ως και ο ουρανός εδώ μας φτύνει
Τους ζωντανούς δε συμπαθεί
Με ένα τεράστιο μαύρο πέπλο
Έχει τυλίξει τη βροχή.

Καταραμένη υγρασία
Καταβροχθίζεις τους πεζούς
Καταβροχθίζεις τους διαβάτες
Καταβροχθίζεις τους νεκρούς.

Ιχθύων λόγος, University Studio Press 2011

Αγ. Σοφίας

To φαστφουντάδικο που έβγαινες μικρός
είναι κλειστό, παρατημένο εδώ και χρόνια.
Αραιά και πού κάνας περαστικός
στέκεται και κοιτάζει με συμπόνια

τον κοιμισμένο άστεγο εμπρός
αφήνοντας για μια στιγμή τα ψώνια
στο σκαλοπάτι που δρασκέλιζες μικρός
και τώρα το διαβαίνουν τα τελώνια.

Περίπολος για τους εναπομείναντες, 24γράμματα 2016

Κατήφορος

Περιπλανώμενος και σήμερα
δυο γάτες ψάχνουν στα σκουπίδια
διασχίζω όλη την πόλη κάθετα
τα βήματά μου πάντα ίδια.

Περνώ αυστηρά μες απ΄ την Έκθεση
(οικείο κι ασφαλές τοπίο…)
μετρώ περίπτερα φαντάσματα–
κάποτ΄ εδώ νεκροταφείο.

Κι όλα με βγάζουν προς τη θάλασσα
ξυστά στο πάρκο του Ξαρχάκου
ρίχνω ένα ευρώ στο συντριβάνι του
να ΄ναι όπως πριν... αλλά του κάκου!

H ασφαλής ομήγυρη, Αυτοέκδοση 2015

Εξομολόγηση

Πόλη με άστρα
Πάνω από κάστρα
Μελίσσι ανέργων
Έργων παρέργων.
Ριγμένα πλοία
Σε συγχορδία
Στην προκυμαία
Σαν χτες, πιο νέα.
Μα, αιώνια για ‘μένα πόλη!
Και πόλη αιώνια αδικημένη
Μένεις θλιμμένη·
Και πόσο όμορφη…
Μισή γδυτή, μισή ντυμένη.

Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες, University Studio Press 2013 (Β' βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό του Βαφοπούλειου Ιδρύματος για τα 100 χρόνια ελεύθερης Θεσσαλονίκης)

Απεργία

Πολλές φορές την έχω επαναλάβει αυτή τη βόλτα. Περνώ αλλεπάλληλα στενά. Κάποτε βγάζουν σε μεγάλους δρόμους, ανάμεσα από παλίμψηστα πολυκατοικιών. Σήμερα δεν είναι όπως άλλοτε. Πλάκωσε μουντός καιρός. Κλειστά μαγαζιά και γάτες πουθενά στα πεζοδρόμια. Ντουντούκες και πανό στην Εγνατία. Ενώνομαι με το ανθρωποποτάμι. Παχιά κόκκινα γράμματα σε άσπρο φόντο. Στο προσωπικό φόντο της μοναξιάς, κάπου κρεμασμένη η εικόνα σου. Φωνές-συνθήματα δίνουν το ρυθμό σε βήμα αυτόματο. Όμορφα χαμόγελα και πίστη! (αυτό είχα θαυμάσει πρώτο πάνω σου). Νεολαία.

Περίπολος για τους εναπομείναντες, 24γράμματα 2016

Φιλικό

Οι σκύλοι έψαχναν μάταια λίγη σκιά. Η άσφαλτος κόχλαζε. Τα τσιμέντα κόρωναν. Μακριά, στη λεωφόρο, η σειρά των αυτοκινήτων έμοιαζε αργόσυρτο γυάλινο φίδι. Ο Θερμαικός απλωνόταν ατάραχος και δεκτικός στο φως του ήλιου. Μικροί ιριδισμοί μόνο διέκοπταν το υγρό του συνεχές.

Η πόλη είχε πια αδειάσει -δυο τρεις μπαινόβγαιναν στην πολυκατοικία. Απέναντι κάποια το ευχαριστιόταν... Στον τέταρτο ο γέρος πέθανε. Το απόγευμα ακούστηκαν από το γήπεδο πνιχτά κορναρίσματα και ιαχές. Η φτερωτή του κλιματιστικού ρετάριζε απεγνωσμένα. Είχε κατσικωθεί για τα καλά το καλοκαίρι.

Ευλύγιστες μελαγχολίες, Βακχικόν 2014

& Ελεύθερη ψηφιακή έκδοση 2019

[Aνεβαίνοντας ξανά]

Aνεβαίνοντας ξανά τα Πανεπιστήμια
παρατηρώ τον κουρασμένο ίσκιο μου
ξαπλωμένο στις πλάκες του πεζοδρομίου.
Στο τέρμα της Ευαγγελίστριας
κρυμμένο πίσω από τους θάμνους
ένα μνημείο εκτελεσμένων
για να θυμίζει την Αντίσταση.

H ασφαλής ομήγυρη, Αυτοέκδοση 2015

Ενωτικό

Δοκιμασμένοι αριβίστες
Φλερτάρουν με βραχείες λίστες

Σ' αυτό το ξέφραγο περβόλι
Λίγο πολύ, γνωρίζοντ' όλοι...

Σχολές, τιμές, μαστραπαδάκια
Διαγωνισμοί, φουκαραδάκια

Τζιχαντιστές ζωσμένοι ρίμες
Μεγαλοεκδότες εν Αθήναις...

Ταγμένοι δημοσιοσχεσίτες
Σφαγμένοι, θύματα και θύτες

Πύργοι του αίματος, της φρίκης
Σινάφια της Θεσσαλονίκης...

Γραφιάδες, θειάδες και ξαδέρφια
Στα κουδουνάκια και στα ντέφια.

Περίπολος για τους εναπομείναντες, 24γράμματα 2016