Αέναο ταξίδι / Νικολακόπουλος Σωτήρης

Είμαι σίγουρος

σας το λέω δεν θα φύγω,

περιμένω να ‘ρθει η στιγμή

να πάρω μια αγκαλιά ρόδια

να τα δέσω στα πόδια μου.

Μετά θα δείτε

πως με δεμένα και βαριά πόδια

θα πετάξω,

πάνω από σύννεφα

πέρα από σκότη

έξω από καταιγίδες.

Και ενώ ο κόσμος θα μικραίνει

μέσα σε ατέλειωτο φως

ο ήλιος αγκαλιά θα με πάρει

και με οδηγό την πούλια

σ’ ένα ταξίδι αέναο

χωρίς προορισμό,

μιας θεωρίας εραστής,

όπου θα ‘θελα να νοιώσω

μέσα στο είναι μου

πως πραγματώθηκε

στη γη