Θερινός Κόλπος / Καρυωτάκης Νίκος

Τελικά αυτός ο κόλπος είναι 
πολύ όμορφος το καλοκαίρι· 
απάνεμος, μικρός με 
περιορισμένο κόσμο, θα 'λεγες ότι 
αποφάσισε μόνος του τη θέση του 
και την επέβαλε στον κάβο. Η θάλασσά
του συνήθως γαληνεμένη και μπλαβιά
ενίοτε αφρίζουσα στον μαΐστρο. Τότε ο 
φλοίσβος της είναι παραδόξως αρμονικός. 
Οι γλάροι φτερουγίζουν ψηλά σε κυκλικές τροχιές 
συνωμοτικά απομακρυνόμενοι από σένα.
Στην άκρη του κόλπου διακρίνεται το χωμάτινο 
δρομάκι σάμπως αυλάκι στη ράχη της 
πέτρας που σε οδηγεί  στην τοξωτή βαθιά 
σπηλιά στο βράχο με την περίσσια υγρασία.  
Στο τέλος του αυλακιού  δεσπόζει η συκιά 
μεσόκοπη και ηλιοκαμένη που όμως 
εξανθρωπίζει τον παστό βράχο και βοηθά 
τους συνεννοημένους ώστε από την παραλία 
να μην τους βλέπουν αλλά αυτοί να μπορούν 
να δουν τι συμβαίνει στην αμμουδιά έχοντας 
εικόνα την εικόνα καλειδοσκοπίου. 
Είναι ένα  ρομαντικό  καταφύγιο για ερωτευμένους 
αλλά  και για τους  απογοητευμένους οι οποίοι 
μπορούν  ελεύθερα  να αναπολούν· ακόμα ακόμα 
και για τους ονειροπαρμένους που το όνειρο ανοίγει τα 
φτερά του και τους τυλίγει μέχρι να ξυπνήσουν 
και να  ξαναπογοητευτούν καταϊδρωμένοι.