Λαβωμένες αγάπες / Γρηγορία Πελεκούδα

Για ένα τίποτα την αγάπη
αναζητούσε και την πέταξαν
στην πυρά με λαβωμένες φτερούγιες 
να αιωρείται στο κάθε φύσημα
και μόνο ο αγέρας ψαχούλευε
τις μασχάλες της μυρίζοντας
γιασεμί ξεφτισμένο,
κάθε ξέφτι τυλιγμένο
γύρω από τον ζαρωμένο λαιμό της
κι ένας αποχαιρετισμός στα νιάτα της
στις χούφτες που βάσταγαν
το δάκρυ της.

Στη σπλαχνικότερη νύχτα
που ζύγωνε ν΄ακούσει ήθελε
λαλιές ανθρώπινες,
απ΄ άλλους κόσμους, κι είχε μια ικεσία
το βλέμμα της, η ματαιότητα
δεν δίνει ούτε υποσχέσεις
ούτε χρυσά όνειρα, μόνο τους δείκτες
του χρόνου που γυρίζουν αντίστροφα
ξεχασμένοι ήχοι που την μπέρδευαν
στα κλωνιά που λικνίζονταν
ένας θάνατος κι ένας έρωτας μεγάλος
πως να επαναστατήσει ζώντας
με φαντάσματα;