[Γονατιστή ατενίζω την ευλαβική μου σκέψη,σκιτσάροντας την μορφή σου.] Αγαθή Γιολτζίδου

Γονατιστή ατενίζω την ευλαβική μου σκέψη,σκιτσάροντας την μορφή σου.

Χάραμα άνοιξης και οι μυρωδιές ερχόντουσαν ανάμεσα από το μουσικό πεντάγραμμο του καιρού.
Μέτρησα δεκατρία μερόνυχτα, άναψα δεκατρείς φωτιές κι αφαίρεσα .
Αφαιρώ ,
Αφής υμών και ημών ,άκτιστου φωτός ,ο αίρων τις αμαρτίες ,,,ποιων άραγε???
Από τι να αφαιρέσω?
Από το θερμόμετρο του τοίχου ή του επιτραπέζιου ημερολόγιο????
Αφαιρώ λοιπόν.
Περίπλοκη υπόθεση .
Ότι έχει σχέση με τις αφαιρέσεις μονάχα στον πόνο γαμώτο δεν χρησιμοποιείται ετούτη η μαθηματική πράξη.
Λευκό παντελόνι για τις έντονες γραμμώσεις των άκρων και της αναφοράς του αγριοκάτσικου!!!!
Πορφυρόν t-shirt βαμβακερόν επιλογών αφής ωσάν των αισθημάτων της.
Ζαχαρί μπουφάν demi-saison τύπου, ως το μισό του χαρακτήρα της ,ζάχαρης.
Και στιλέτο στο πατούμενο από τιτάνιο του υπόλοιπου μισού και της πυρκαγιάς.
Τι χάρη έχει το κορμί της σαν η μελωδία του βαδίζειν μπερδεύεται με τον θυμό του αποχωρήσαντα μήνα .
Eyeliner χρώματος μπλαβί, ρουζ στις αποχρώσεις του δειλινού, χάραξε με το μοβ μολύβι το σχήμα του λόγου της …
Σχηματίζει τρίγωνο η μετάβαση της , συν και κοινωνία της γραμμής.
Ποιας γραμμής ,αφού γνωρίζω μονάχα της ζωής το μονοπάτι , συλλογιέται.
Ξ_έχασε να εν_ημερώσει το χαρτάκι της συν και φοράς.
Συμφορά την λέγουν.

Πρόστιμον της λέει βλοσυρά ο ελεγκτής της εκλεκτής διαδρομής.
Φευ!
Σαν να την κοίταζε ο βαρκάρης του Αχέροντα και της ζήταγε τα ρήτρα της μετάβασης.
Φύγε, ουρλιάζει.
Φύγε από εμπρός μου πάω να μπερδέψω τις αισθήσεις μου με τον κατέχων το κυοφορών του σπέρμα .[ανορθοδοξία της ορθογραφίας]
Δεν εν__ημέρωσα το εισιτήριο διότι και ως εκ τούτου δεν είμαι εξ__ημερωμένη με την φυγή Του!!!!
Δεν προλαμβάνω σου λέγω!!!!
`
Ένας προβολέας που καθρεφτιζόταν στα πτερύγια της απόγνωσης βλέμμα ,της χαμογελούσε.
_το όνομα σου, πιο είναι το όνομα σου, ακούει φωνές λευκές γύρω της.
Γράφει σ ένα γαλανό χαρτί το όνομα του δρόμου.
Τον όροφο και το επώνυμό του.
Αφήνει και σημάδια στον καρπό της λευκής φιγούρας.
`
Μουσκεμένη από την φιγούρα του ήλιου σχίζει τα σύμπαντα η κραυγή του αποχαιρετισμού του.
`
Η μοναξιά δεν υπάρχει πουθενά αν δεν την έχεις φέρει με το ύστερον της ύπαρξή σου.
`
Είσαι φτηνός μέσα στην κρίση ντουνιά !!!!!

◆Πες στου κόσμου το φως να μην επιμένει.
Δεν είμαι μέσα,γράφει ο Ποιητής του Ταυγέτου!!!!!
__
Πες του το λοιπόν!!!!!