«Δεν ωφελεί να καρτεράς... Αν είναι νάρθει, θε ναρθεί.
Κλειστά όλα να ’ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ’ αγκαλιάσει.»
Κώστας Ουράνης («Αγάπη»)
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Σε προσμένω κι αγναντεύω
τον ατέλειωτο το δρόμο,
κάποια ώρα,
κάποια μέρα, να ξανάρθεις ...
*
Κι ίσως, έρθεις,
όπως τότε.
Ήταν Άνοιξη.
Θυμάσαι;
*
Κι άνθισε όλη η ζωή μας ...
Χτίζαμε, σαν τα πουλάκια,
μεθυσμένα, αλλοπαρμένα,
και τη νύχτα και τη μέρα,
τη φωλιά της ευτυχίας ...
*
Κι όμως,
τώρα,
περιμένω με λαχτάρα
κι αγωνία
πότε να έρθεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου