Ο ΘΙΑΣΟΣ / Γκανέλης Γιώργος

Κρατάς στο χέρι το εισιτήριο
Δεν είχες ξαναδεί ηθοποιούς
Ανήσυχος ο παπάς του χωριού
Πιστεύει πως ήρθαν οι δαίμονες
Οι θεατές με παγωμένη γκαζόζα
Ακροβολίζονται στο καφενείο.

Είμαι δειλός και κρύβομαι
Πίσω απ’ την ευτραφή κυρία
Αρχίζει τώρα η παράσταση
Νομίζω ότι με χειροκροτούν
Πριν από λίγο άλλαξαν έργο
Κάπου το ξέρω το σενάριο
Μου θυμίζει κάτι δικό μου
Κρίμα που είμαι ξυπόλητος
Με γρατζουνιές στο γόνατο
Αλλιώς θ’ ανέβαινα στο πάλκο.

Απέξω περνούσαν φέρετρα
Πάνω σε στολισμένες άμαξες
Πήδηξες με φόρα στην πρώτη
Άρχισες να κουνάς τα γκέμια
Τρέχω ανήσυχος να σε φτάσω
Στον δρόμο μπανανόφλουδες
Κι ανοιχτά κλουβιά με γορίλες
Τρακάρεις σ’ ένα αυτοκίνητο
Κατεβαίνει η πρωταγωνίστρια
Και σε χαστουκίζει βρίζοντας.

Εδώ τελειώνει απότομα το έργο
Κι εγώ θα είμαι ο κομπάρσος
Σε κάθε περιπλανώμενο θίασο
Να κοιτώ με παιδική αφέλεια
Το γρατζουνισμένο μου γόνατο
Και να μην μπορώ να σε φτάσω.

''Υπό το μηδέν'' (2017)