Βροχή / ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ

Αφήγηση του ουρανού

που από παιδί

ακίνητος κάτω από την μαύρη ομπρέλα

σ’ αφουγκραζόμουν δίχως τι στον κήπο.

Κι έφηβος τα μικρά ρυάκια

της δικής σου θέλησης

κόντρα τα διάβηκα

τον δίχως φόβο πάνω μου.

Τώρα κάτω από τα πρεβάζια

ξομολογούμαι συναισθήματα.

Ίσως για να σώσω μιά στιγμή αθωότητας

στον στρόβιλο της γής.