ΔΥΟ ΧΟΥΦΤΕΣ ΝΕΡΟ / Νικολαρέας Πάνος

Μιλάω  μιαν  άγνωστη γλώσσα

και γράφω  με γράμματα που γνωρίζω  μόνο εγώ .

Τα λόγια μου  άναρθρες  κραυγές σε βοή  όχλου

και τα γραπτά μου, σχισμένος  χάρτης πειρατή

σε κατάρτι  έρημου πλοίου.

Πάει  καιρός  που έκοψα τις κλωστές

της μαριονέτας μου

και σκηνοθέτης στο έργο μου έγινα εγώ.

Ισορροπώ επιδέξια στο τεντωμένο σχοινί

της ματαιοδοξίας   και φτύνω στα μούτρα

την επίπλαστη ευτυχία σας.

Μπούχτισα υποκρισία στα ακριβά ποτά

και  την αυτογνωσία  ανακάλυψα

μεσημέρι καλοκαιριού, σε δυο χούφτες νερό !

Έχω δραπετεύσει καιρό απ’ το κόσμο σας 

και ο δικός  μου, είναι άγνωστος  στα μάτια

τα δικά σας.