ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΖΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΥΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Τρέχει
η στιγμή
όπως
και ο χείμαρρος
πίσω
δεν κυλά.
ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ
Άπιαστο
πουλί
η
ύπαρξή μου όλη,
μετρά
σε στιγμές.
ΖΩΗ-ΣΤΙΓΜΗ
Όλη η
ζωή
στην
αιωνιότητα μπρος
φαντάζει
στιγμή.
ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΣΙΛΑΤΟΥ
ΟΡΝΕΑ
μάτια
σκοτάδια
των
όρνεων πατρίδα
επαίτες
σαρκός
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΝΕΡΟ
Τίποτα δεν ζω.
Του χρόνου νερό δος μου.
Να πιώ καθαρό.
ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ
1
Τραγούδα,
Χρόνε.
Μιά
Ζωή ξεπρόβαλλε.
Ανθός ευωδά.
2
Θρηνεί
ο Χρόνος
το “
θνητόν" του ανθρώπου,
ως
φύλλων ζήση.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΡΑΦΑΚΟΥ
τα
χρόνια περνούν
μέσα
από τα φύλλα
εγώ
κοιμάμαι
.
στον
κάτω κόσμο
μήτε
αγριόχορτα
δεν
φυτρώνουν
.
βιάζεσαι
χρόνε
γιατί
μ' αφήνεις μόνη
πού
'ναι το τέρμα;
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ΧΡΟΝΟΣ
Γελά
η μέρα
κι η
άνοιξη χορεύει
στης
γης το ντέφι.
ΒΙΚΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΥ
Να σε
μπορέσω
σε
ένα χορό φιλιού
στον
χρόνο μόνοι
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΣΙΑΝΤΩΝΗΣ
ΖΑΜΕΝΗ ΝΙΟΤΗ
Χαμένη
νιότη,
Ρωτώ
να μάθω κάτι,
Ούτε
μια λέξη.
Νιότη
χαμένη,
Ο
χρόνος την αρπάζει,
Σιγή
ιχθύος.
ΜΑΡΙΑ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΚΑΡΑΚΗ
Απ’ την ποιητική συλλογή
Χάι-Κου και Τάνκα
Λάπηθος
Εκδόσεις Λειμών
ΧΑΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑΝΚΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Θά μέ
θυμᾶσαι
ἀνατένιση
ἥλιου,
σέ
χρόνο μηδέν.
Τό ἀντίτιμον
ὁ
χρόνος σέ ρυτίδες,
γνώση
τοῦ πόνου.
Πληρωμή
εἶναι,
στοῦ
χρόνου τό πέρασμα
ὅ,τι
ζήσαμε.
Ταύτιση
χρόνου
ἀνατομία
λέξης,
τό
φιλοσοφεῖν.
Τραῦμα
ὁ χρόνος,
στήν
πόλη τῆς Ἀθηνᾶς.
Δέν
σέ βλέπω πιά.
*
Μουσική
βιολιοῦ
τά
φιλιά στά ξαφνικά,
φύλλων
θρόισμα,
ὑπομονή
τοῦ χρόνου
στά
γιούλια, στά γιασεμιά.
Ἡ
Συνάντηση
στό «Ἡμερολόγιο
τό
Ποιητικό»
στήν
πρώτη κάθε χρόνου,
συντροφευμένες
σκέψεις!
ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΥΦΟΓΑΖΟΥ
ΩΡΕΣ
Ι.
«αυτές
οι Ώρες
είν'
του καιρού οι μπόρες
άχρονες
κόρες...
ΙΙ
«τ'ανθρώπου
φόρες
στου
κόσμου τις αιώρες
οστρακοφόρες....»
ΙΙΙ
«αυτές
οι Ώρες
θνητών
είναι πυρφόρες
κεραυνοφόρες....»
ΙV
«σε
ΧρονοχΏρες
ζωής
είν ανηφόρες
πλώρες
και πρώρες»
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΝΤΟΒΑΣ
ΚΛΑΙΕΙ
Ο Χρόνος κλαίει,
γύμνωσηανθρώπινη∙ μιας Απουσίας.
ΧΡΩΜΑ
Σημείο
Χρόνου,
γραμμή π’ εφλέγεται∙
Απείρου χρώμα.
ΤΟΥΝΕΛ
Δίκιο να τρέχεις,
Άνθρωπε στ’ Άπειρο∙
ο Χρόνος τούνελ.
ΑΤΙΤΛΟ
Κύμα στις τρύπες,
τις μαύρες
τ’ Άπειρου∙
θάνατος Χρόνου.
ΘΗΜΩΝΙΑ
Χρονιά του πύργου,
όψεις π’ εφθείρονται∙
η θημωνιά
μου.
ΜΥΡΙΑΝΘΗ ΠΑΝ.ΠΑΠΑΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ
Κίτρινα
φύλλα
Φθινοπωρινή
βροχή
Αρχή
του τέλους
Σε
ζεστά παλτά
Οι
μέρες μας κλεισμένες
Ασφυκτιούνε
Οι καλημέρες
Σκαλώνουν
ανείπωτες
Στις
καληνύχτες
ΑΡΙΑΔΝΗ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ
ΧΑΪΚΟΥ
να
ζεις στο παρόν
τίποτε
πιο δύσκολο
τις
μαύρες ώρες.
θα
μετρώ στιγμές
ν’
ανασάνω πλάι σου
αιώνες
δροσιάς.
το χαϊ-κού
βουβό
μα τα
δέντρα θροΐζουν ̇
άδειος
χειμώνας
ΤΑΝΚΑ
διάφανες οπές
ίσα να περνά το φως
χρόνων και στιγμών
δεν θα σταθώ μπροστά τους
το άλλοθι ξέφτισε.
παιχνίδια
φωτός
μες
στη μικρή καρδιά μου
δικά
σου όλα
υπήρξες
και σκόρπισες
ανάσες
μαβιάς ζωής.
διαθλάσεις
χαράς
πάνω
σε τοίχο λύπης
άχρονες
στιγμές
παλιό
μαράζι σιγής
στων
ματιών σου το κύμα
*
ΝΙΚΟΣ ΣΟΥΒΑΤΖΗΣ
Σκληρός
ο χρόνος
μα
εμείς θα μείνουμε
παιδιά
για πάντα
ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ψάξε
τη στιγμή
εκεί
θα βρεις κρυμμένη
την
ευτυχία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου